[Sərxan] gələndə ən qaşqabaqlı adamların belə dodağı qaçırdı.
[Tükəzban] əvvəlki kimi qaşqabaqlı (z.) gəlib öz yerində oturdu.
[Yalıncaq bəyin] üst-başı toz-torpaq içində, özü … qaşqabaqlı və kədərli idi.
// məc. Çox tutqun.
Yuxarıda kol-koslu qayalıqlar, bunların da üstündə qara buludlar oynaşan qaşqabaqlı göy görünürdü.