sif. Üstü qayçılanmış, qayçı ilə vurulmuş. Qırma bığ, saqqal.
прил. мукӀратӀдалди кьур (агудай), мукӀратӀдалди винелай къахчур (мес. спелар, ччуру).
Tam oxu »сущ. 1. f.is. кил. qırmaq¹; 2. къирме(яр); qırma tüfəngi къирмеяр ядай (алай) тфенг, къушар ядай тфенг, гъуьрчен тфенг; 3
Tam oxu »1 I сущ. от глаг. qırmaq; рубка, вырубка, валка (деревьев). Qırma intensivliyi интенсивность рубок, qırma mövsümü сезон рубки, qırma sahəsi площадь вы
Tam oxu »(Göyçay, Zəngilan) 1. pöhrə (Göyçay). – Qurda qırma veririk 2. oduncaq (Zəngilan). – Meşədə bir az qırmam var, eşşəyi apar, onu gəti
Tam oxu »is. 1. “Qırmaq”dan f.is. 2. Ov tüfəngindən atılmaq üçün qurğuşundan tökülən xırda kürəciklər; seçmə. Bu tüfəng qırmanı çox yayır
Tam oxu »