SƏRVBOY

sif. şair. Sərv kimi boyu olan, uca və zərif qamətli.
Hüsnünü yad eyləsəm, ey sərvboylu dilbərim; Firqətindən çeşmətək axar gözümdən yaşlar. Xətayi.

// İs. mənasında.
Dolan, sərvboylum, dolan; Sənsən məni eşqə salan. Aşıq Bəylər.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • SƏRVBOY sərvboy(lu) bax ucaboy(lu)
SƏRVAXTLIQ
SƏRVBOYLU

Digər lüğətlərdə