TİYƏ

is. Qılınc, bıçaq və s. kəsici alətlərin kəsən (iti) tərəfi, ağzı.
[Zeynal bıçağın] itiliyini nümunə etmək üçün barmağı ilə tiyəsinə təmas etdi. Çəmənzəminli.
Bu zorba bıçağın üç-dörd tiyəsi, qayçısı… vardı. M.Hüseyn.

Etimologiya

  • TİYƏ Farsca tiğ “qılınc”, “tiyə” deməkdir. Söz bununla bağlı ola bilər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
TİYANÇILIQ
TİZFƏHM

Digər lüğətlərdə