XUBRU

sif. [ fars. ] klas. Gözəlüzlü, göyçək, qəşəng, xoşbəniz.
[Hərəmlərin] cümləsindən iki nəfər dilbəri-xubru ki, xilafirizaları ilə şahın hərəmxanəsinə düşmüşdülər, qayət şərm ilə və ahəstə səslə ərz etdilər… M.F.Axundzadə.
Nə kami-dil verər; nə könül yanar; Məgər xubrular savab istəməz? Q.Zakir.

XUBLUQ
XUDA

Digər lüğətlərdə