YALQIZCA zərf Tək, tək-tənha, yanında heç kəs olmadan. Yalqızca oturmaq. – Qoçpolad qalxmışdı Boranlı dağa; Yalqızca yaşardı kin boğa-boğa. A.Şaiq. [Müəllim] gecələrini təkbaşına, yalqızca keçirirdi. S.Hüseyn.