[Nəbi:] Yazığın üzgözü, hər yeri qandır; Huşunu itirib, halı yamandır.
[Səlim] üz-gözünə, pərakəndə saçlarına çırpılan suyu, qarı tər kimi silib, barmaqları ilə tüklərini bir az yığışdırdı.
// Sir-sifət, zahiri sima, üzün ifadəsi. Üz-gözündən düz adama oxşamır.
◊ Üz-göz olmaq – münasibəti pozmaq, əlaqəsini kəsmək, düşmən olmaq.
[Şərif:] Yox, Almaz, mən sənin üstündə bütün kənd ilə üz-göz olmuşam.
Üz-gözünü turşutmaq – bax üzünü turşutmaq (“üz”də).
Səfər … üz-gözünü turşudub, arvadı Nisəxanıma dedi.
[Səməd] üz-gözünü turşudub otağa göz gəzdirirdi.