EPİLÓQ

[ yun. ] Ədəbi əsərin son hissəsi.
// Operada son pərdə. Opera təntənəli epiloqla bitir.
// Son, nəticə, xatimə. Üsyanın epiloqu.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • EPİLOQ EPİLOQ (ədəb., son, axır) Epiloq çox zaman yazıçının əsərdə demək istədiklərini tamamlayır (C.Hacıyev); XATİMƏ Nizaminin mükafat aldığı kəndin nəhayət
EPİLÉPTİK
EPİSÉNTR
OBASTAN VİKİ
Epiloq
Epiloq (yun. έπίλογος — sözdən sonra) — sonuncu hissə, bitmiş əsərə əlavə olunan və əlavə olunması mütləq olmayan hissə. Proloq kimi əvvəlcə əsərdə bəhs olunan şəxslər haqqında məlumat verir və ya oxucunu şəxsin əvvəlki həyatı haqqında məlumatlandırır. Epiloq ondan fərqlənir ki, düşüncə ola bilər, onda epiloq — həmişə hekayə kimi olur. Tipik epiloq — bəzən hər hansı bir başlığı olmadan — Dostoyevski və Turqanov kimi əsəri bitirirlər. Epiloqlar ümumiyyətlə gələcəkdə, əsas süjet bitdikdən sonra baş verir. Bəzi janrlarda, bir sıra əsərlərdə növbəti hissəyə işarə etmək üçün istifadə edilə bilər. Oxucuların marağını təmin etmək və hekayənin bitməmiş hissələrini gizlətmək üçün də istifadə olunur .

Digər lüğətlərdə

-инец- игу́менов не солоне́е сосу́нчик ули́тка хирурги́ческий авторита́рность вольня́шка завхо́з импровиза́торский каменобо́ец кинорабо́тник назева́ться подраспусти́ться правомо́чность acranial haversack loin chop reimbursement straphang surpassing дискредитация оформлять полудить унижённый