Xan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qan-qan deyən, qan tökmək istəyən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Giziroğlu naməni oxudu. Gözləri döndü qan çanağına
Sidiyə qan getmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hara, necə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yəhərin arxa tərəfində şey bağlamaq üçün olan qayış bağlar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Meydanda açıb savaşı, Düz eyləyib dağı, daşı, Qançırğadan qa
əsli: ərəb Qandal. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Biçarə Eyvaz o zaman huşa gəldi ki, boynunda kündə, qolunda qandal, ayağında qandalaq qaranlıq zindan
Hansı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hanı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qane. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Meydana girəndə meydan tanıyan, Haqqın vergisinə mən də qanıyam. (“Koroğluynan Dəli Həsən”)
Qanlı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Al-əlvan ipək parça; bu parçadan tikilmiş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qanovuzun yüngül, zərif (bursa) və ağır (tafta) kimi növləri var
Qantarğa. Ata vurdum qantarma, Qan elərsən, qurtarma... (“Arzı-Qənbər”)
Qaya. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gözünü açmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qabarmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qaflan.
Yırtıcı heyvan; pələng. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Döyüş babamızdan miras qalıbdır, Dağlar əlimizdən zara gəlibdir, Məskənimiz sərb qaya olubdur,
Qapı, qala və şəhər darvazası. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qapı gözətçisi, qapıda keşik çəkən, qoruyucu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qabırğa. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qabırğalı, güclü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dastanlarda yazı, xətt, hərf mənasında da işlənir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğluyam, mən hazardım, Ağ üstdən qara yazardım, Nə qədər miskin gə
Böyük. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dastanlarda yazı, xətt, hərf mənasında da işlənir. Almışam dərsimi, qaranı gördüm? Qoynunda bəsləndim, haranı gördüm? Əmrahın göysündə yaranı gördüm,
Ana bətni. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qulluqçu qadın (qız). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qərəz, Koroğlu, İsabalı, Dünya xanım, qarabaş Mehtər Murtuzu qabaqlarına qatıb Çənlibelə tərəf yol
Ağsaqqal, hörmət sahibi yaşlı kişi; ata; baba. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qartal. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sərçəyə bax qaraquşa don biçər, Mərd igidlər dolu badələr içər, Namərd adam dava günündə qaçar, Gedər daldalarda
Eyib, ləkə, şərəfsizlik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Talesiz, yasda olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qaralu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qaralmaq, kədərlənmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Tikanlı kol bitki. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Qaratikan kolluğu, qaratikanların bitdiyi, çox olduğu yer. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əzəl bunu, sonra da o birisini min, təzəcə sulanmış şumda səy
Bax: qarabaş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Gözətçi, keşikçi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qardaşı olan, qardaşı yanında olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qamış. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Mənim atım atım-atım atılar, Qulaqları qarğı kimi çatılar, Ucuzluqda min tümənə satılar, Alma gözlüm, qız birçəkl
Bax: qarğı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qatı, qəddar. Qarı düşmən bir də gəlib dost olmaz, Əlin tutub yalvarasan yüz ha yüz. (“Nəcəf və Pərzad”) Dastanlarda hə
Qoca qadın, qoca arvad. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qarı nədi, bu saat başı beş min sulu söyüş yağdıraram, mən qızdan da cavanam, gözələm
Göy qurşağı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qarı nənə öz qurşağını uzadıb, göyün üzünə yeddi qələmlə yeddi zinət vururdu
Qarışqa. Qarıncalar yuvasını qayırdı, Gözəl kəklik balaların doyurdu, Fələk vurdu, gözüyaşlı ayırdı, Aram düşüb nazlı yardan gencə, hey!
Qarışqa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xotkar üstümüzə qoşun göndərdi, Qırın, dəlilərim, eyləyək cəngi! Çıxın qarıncatək dolun hər yandan! Bilin ölk
Burma, axta, axtalanmış qoç. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qamarlamaq, tez-tələsik tutub götürmək // ikiəlli tutmaq, yapışmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qızlar bayaq Bəlli Əhmədi qarmaladılar, dartıb xotka
Qarşı, üz-üzə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yapıncı. Borçalı, Qazax, Şəmkir, Tovuz bölgələrində işlənir. Sürünün bir çobanı var idi ki, yeddi alaçığın keçəsindən özünə bir qartı (yapıncı) tikdir
Qolun bazu sümüyü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qolbaq, bazubənd. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)