(Yardımlı) qarışıqlıq. – Burdə biləxaylığ salmoun
(İmişli) bilən. – Mən çox sö:bət bilənçil dö:üləm
(Göyçay, İsmayıllı, Qazax, Naxçıvan) bilən, hər şeyi anlayan. – Kamal biləndər uşağdı (İsmayıllı); – Məmmədin oğlu yaman biləndərdi (Naxçıvan)
(Masallı) yaba
(Füzuli, Kürdəmir) yemiş növü adı. – Bozdəliynən bilərçin alahı cür yeməlidi (Kürdəmir); – Bilərçin bərk olur, irəngi ağ, ya da qırmızı olur (Füzuli)
I (Tərtər) köynəyin qoluna tikilən köbə. – Köynəx’də bilərzix’ olmasa, qolu tez dağılar II (Culfa) qaşsız üzük
(Qax) 1. həddən artıq çoxlu 2. bacardıqca. – Biləsincə mağa yüklədi, dannadı
(Lənkəran, Masallı) ördək. – Bala, o bililəri küçiyə niyə buraxmısan? – Bizim bililər çayda üzir (Lənkəran)
(Tovuz) bax biləbetdan
(Lənkəran) quş tutmaq üçün tor. – Biz bu gün biliqümə quracəyik
(Lənkəran) torla quş tutmaq. – Yüz dənə ördəyi birdən biliqümələdim
(Füzuli) tunel. – Orda bilindar var
(İmişli) bilet satan kassir. – Bilitçi yerimizi dəgişik salıb
I (Ağcabədi, Füzuli, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan, Şuşa) uşaqlara verilən hər cür şirniyyat, meyvə və sair dadlı şeylər
(Bakı) keçmişdə topdansatışla məşğul olan tacir. – Binekdarun öyi doli olar
(Yardımlı) əvvəl, çoxdan. – Biney-bərgahdan olər dosdu
I (Cəbrayıl, Füzuli, Kürdəmir, Salyan, Şamaxı, Şəmkir, Zaqatala) köçərilərin qış aylarında kənddən kənar heyvan saxladıqları yer, məskən
(Füzuli) müqavilənamə. – Əvvəlcə binəcə bağlıyıllar, sora işə başdıyıllar dana
(Bakı, Şamaxı) əvvəlki, ilk, əsas. – Binəkdar yerimiz bıradı
(Lənkəran) odun. – Dünən meşəbəyidən bi maşın binəkə alduğ
(Göyçay) binə salmaq, yurd salmaq
I (Borçalı) doğru, düz. – Binəli söz oydu ki, Alı dedi II (Füzuli, Qax) oturaq. – Qorqan bizdən yuxarıdı, o da binəlidi, Qaraxanbəyli də binəlidi (Füz
(Göyçay) varlı
(Qazax, Mingəçevir, Şəmkir) uyğun, görə. – Adamın işinə binəm hax verir da (Mingəçevir); – Sən də qarnına binəm yi (Şəmkir); – Ona binəm qeyraz bəylər
(Qazax) münasib, uyğun. – Özünə binəsif hər kəs iş görsə, qalxozda iş qalmaz
(Yardımlı) əlüstü. – Əmin sözə həmməşə binixdə cavab verir
(Meğri) toyuq-cücənin su içməsi üçün düzəldilmiş çuxur yer. – Uş gündü bu külfətdən bir adam binilə su töxmey ki, cücələr issin
binist olmağ: (Yardımlı) yurd salmaq. – Bulər çoxdan burdə binist olublar
(Kürdəmir) turac
bir burum: (Ağdam, Bakı, Bərdə, Qazax, Şuşa, Tərtər) bir dəfə, bir qədər, bir az (“qaynamaq” feli ilə işlənir)
I (Füzuli, Zəngilan) 1. eyni vaxtda (Füzuli). – Bir qaralda, bir vaxtda olma: birbağır de:llər 2. eyni qaydada (Zəngilan)
(Borçalı, Qazax) bax birbağır (3-cü məna). – Abbasnan Hasan birbağırdı. (Borçalı)
(Kürdəmir) qardaş arvadı. – Bircəbacım suya gedüp
(Qax) fırfıra. – İpnən vurup hərrətiylər bircənəni
(Yardımlı) əymək
(Bakı) tamamilə, başdan-başa. – Sə:r sübdən durub gördüm, o qədə qar yağıb ki, hər yeri biretə örtüb
(Sabirabad) dırmıq. – Birəbil götürüb yerə gedirəm
(Qazax) bax biləbetdan. – Birəbitdən örgüyə girdi
(Xanlar) yabanı bitki adı
(Çənbərək, Qazax, Tovuz) birlikdə, bir yerdə – Məni də gözdüyün, birədi gedəx’ (Qazax); – Buyişi birədi görün, qutarsın gessin (Çənbərək); – Elə vaxt
(Qazax) birləşmək, toplaşmaq. – Əzəl hər kəndin qolxozu vardı, sora birədiləşdi, bir qolxoz oldu
(Şəmkir) bax birədi. – Gözdə, birədir gedəx’
(Tovuz) birlikdə, şərikli. – Qavax xüsusi, güjü çatmıyan birədirriyə əkirdi
(Şəmkir) birlikdə, bir yerdə. – Birki gün dayanın, hammız birəkəm gedəx’
(Şəmkir) cəmləmək, toplamaq, bir yerə yığmaq. – Malı qomarradıx, birəkəmniyif gözdədix’, gəlif çıxmadın
(Qarakilsə) möhkəmlənib qalmaq, məskən salmaq. – O vaxt orda birələşdim, isti:rdim onnarı da yığım ora
(Bakı, Göyçay, İmişli, İsmayıllı, Kürdəmir, Salyan, Şamaxı, Zəngilan) su qabı, su içmək üçün qab. – Qədəş, birəllini göt gəl (Bakı); – Birəlli qabaxla
(Bakı) bax birəlli
(Qazax) birbaşa, düz. – Öydən çıxıf birəmə kəndə getdim
I (Qazax) bax birədi. – Üçümüz birənti bu məx’dəvə gəldix’ II (Qazax) məcmu, cəm. – Sürülərin birəntisi om min qoyundu III (Qazax) yolayırıcı, müxtəli