(Meğri) qıvrılıb yatan ilan. – Birdən bilmeyib ayağımı bir ilan kumacına basdım, az qaldım dəli ulam
(Dərbənd) qız üçün cehiz olaraq hazırlanmış və üzərinə corab, cib dəsmalı və s. bənd edilmiş kiçik balış
(Cəbrayıl) ağır çəkic, gürz. – Kumpulnan daş sındırıllar
(Qax) büzdüm. – Yerə yıxıldım, kumucum ağırdı
I (Dərbənd) gavahının arxa tərəfi. – Kuna yiyilər, tazasin qəyrəllər II (Quba) tənbəl. – Kuna adamı düzəltmağ çux çətindü
(Ağdam, Cəbrayıl, Zəngilan) tut ağacı zoğlarının yarpaqlarını baramaqurdu yedikdən sonra qalan ağac hissə
(Cəbrayıl, Zəngilan) bir-birinin üstünə salınıb bişirilən lavaş. – Kunarı çox yiməli olur (Zəngilan)
(Zaqatala) bax kunal
(Zaqatala, Göyçay) bax kunal. – Kunəni təzələ (Zaqatala)
(Qax) saçaqlı palaz. – Bizin laxanın kuntı niyə terəmə-teşiq olup?
(Qax, Zaqatala) moruq. – Mən dünən kura dərmağa getmişdim (Zaqatala)
(Zaqatala) moruqluq, çox moruq olan yer
(Kəlbəcər, Oğuz) at balası. – Atın kuriyi öydə qalıfdı (Oğuz)
(Zaqatala) ağır çəkic, gürz
(Kəlbəcər) bax kurix’. – Kurumuzun gəmirçəyin kəsdim
(Zəngilan) bax kurix’. – Pirçivane: dəndə atın kuruğu yoruldu
(Şuşa) çox, həddindən artıq. – Bu əvi tix’dirməyə kurul pul xəşdəmişəm
(Bakı, Şamaxı) çoxçox. – Bu yaradan qurtarmağ için kurulkurul xərc qoymax lazımdı (Şamaxı)
(Dərbənd) yerli qoyun cinsi. – Büzü aralarda ulan quyunə kusbənd diyədüg
(Qax, Zaqatala) kəndirbaz
(Zaqatala) mal-qara üçün unlu kəpəkdən bişirilmiş çörək. – İtə kut ver yesin
(Qax) sənək. – Kutxanı doldurub qeti
(Qax) böyrək
I (Qax) daş, daş parçası. – Başına bir kuva ilişdirdi, qəleydin qoraydın II (Qax) kif
(Qax) kiflənmək. – Çoraq <çörək> kuvalanıptı
(Balakən, Qax, Zaqatala) mağara
(Xaçmaz) bax qozar
(Zaqatala) bax közməx’ I
(Masallı) bax kuançılığ
(Təbriz) sancmaq. – Arı kübsiyənnən so:ra bı əlim şişdi
I (Xaçmaz, Quba) balıqqulağına oxşar muncuq. – Kücinü uşağlar sapa düzib buynuna asadı (Quba) II (Yardımlı) 1
(Zaqatala) çör-çöp. – Bir az kücmacı yığ gəti ocax qalıyax
(Şamaxı) künc-bucaq. – Arvad itirdiyi qeyçidən ötəri öyün elliy küç-künarın axtardi, tapa bilmədi
(Basarkeçər) qazmanın girəcəyi. – Kərmeyi küçüyə yığmışam, get onu gəti
(Tabasaran) arabanı, kirşəni və s. boyunduruğa calayan ağac. – Buyunduruğda bir küçəğaci də ulur
(Zəngilan) bax köçəl I
(Şuşa) güllü ipək parça növü. – Ədəbaz qızdar küçəmanadargəlir ge:rdi
(Ağdaş, Kürdəmir, Mingəçevir) ağacın dibindən qalxan, ətrafında göyərən xırda zoğ. – Bir dənə alça küçüyü aldım (Ağdaş); – Albalı küçüklüyüp (Kürdəmir
(Salyan) qatıq çalınan saxsı qab. – Küçükatanda qatığ çalırığ; – Küçükatan talış tərəfdə çox olır qatığçın
(Cəbrayıl, Salyan, Göyçay) pöhrələmək, zoğ atmaq. – Alça ağacı çox küçüklüyəndi (Göyçay)
(Quba) uçurum. – Qabağda küçürüg var
(Sabirabad) bax kudu. – Bu il bostanda küdi çoxdu
(Göyçay, İmişli, Salyan, Kürdəmir, Sabirabad, Şamaxı) 1. su çıxmayan yer (Göyçay, Sabirabad, Şamaxı)
I (Qazax, Mingəçevir, Ucar, Zərdab) bax küdri II (Gədəbəy) buxarının qabaq hissəsi. – Qış vaxdı otroydux küdrüdə irəlləri
(Cəbrayıl) quyruqsuz. – Bu öküz küdüldü
I (Göyçay, Kürdəmir, Ucar) bax küdri. – Əli malları küdürüyə buraxmışdı (Göyçay) II (Ağdaş) təpəcik. – Küdürünün yanındakı sahə hansı birqadanındı?
(Borçalı, Cəbrayıl) bax küvən. – Dəvənin küəni tamam yağdı (Cəbrayıl); – Küən buğurda olar, mayada olmaz (Borçalı)
(Təbriz) qüvvətli, güclü. – Cütə həmişə küənsal öküş qoşalla
I (Ağdam, Basarkeçər, Füzuli, Gəncə, Qazax, Tovuz, Zəngilan, Zərdab) bax küvər I. – Atam səhər küərimizi kəsəcəhdi (Zərdab); – Küərim azarrıyıb, sağal
(Cəbrayıl, Füzuli, Lənkəran, Masallı, Ordubad, Zəngilan) bax kuf. – Qızdar küf asıb üçüllər (Zəngilan); – Ağacdan bir küf asmışam, uşaxlar yellənillər