Kök anmaq feilidir. Yaz-ı qəlibi üzrə ondan an-ı sözü əmələ gəlib, sonra an-ı-la feili törəyib, nəhayət, an-ı-la-q sözü meydana çıxıb
Mənbələrdə anla sözü (понимать), ana feili (разуметь), anlaq ismi (разумный) mövcuddur. Deməli, sözün kökü an olub, -a şəkilçisi onu feilə (an-a) çevi
yun. a – inkar şəkilçisi + yun. nomos – qanun
yun. anorthos – çəp
Bu, anma, anlamaq sözləri ilə kökdaşdır. Dialektlərdə “tanımaq” mənasında işlədilir. Sözün kökü andır və “şüur, bilmək” anlamlarını əks etdirən ad-fe
yun. anti – əks + yun. arktikos – şimal
yun. anti – əks + yun. klisis – əyilmə
yun. anti – əks + yun. klino – əyilmə
yun. anti – əks + yun. klino – əyilmə + yun. oros – dağ
lat. antimonium – sürmə
yun. anti – əks + isp. viento de pasada – külək
yun. anti – əleyhinə + lat. reclamo – qışqırıram
yun. anti – əks + yun. kyklon – fırlanan
yun. anthrakitis – kömür növü
fr. entree – giriş + fr. filet < fil – sap, ip
yun. anthropos – insan
yun. anthropos – insan + yun. logos – elm, təlim
yun. anthropos – insan + yun. sphaira – kürə
Almaq və barmaq (getmək) sözlərindən əmələ gəlib. Sonra kontaminasiya (latınca “qarışmaq” deməkdir) yolu ilə albar kəlməsi apar formasına düşüb
afr. apartheid – ayrı yaşamaq
yun. apate – yanlışlıq; ilk vaxtlar başqa minerallardan fərqləndirmək çətin olduğu üçün belə adlandırılmışdır
yun. a – inkar şəkilçisi + lat. patris – vətən
Holland sözüdür, “Çin alması” deməkdir. Bizdə narınc, turunc,portağal və s. kimi də işlədilir. Portağal adı Portuqaliya ölkəsinin adı ilə bağlıdır (on
yun. haploos – bəsit
yun. apo – uzaq + yun. geo – Yer
fr. approche – yaxınlaşma
Latın sözüdür, “anbar”mənasını əks etdirir.
ing. up – yuxarı + ing. well – cummaq
Ərəbcədir, “utanma” deməkdir. Arsız sözü də bununla qohumdur.
Əsli ara-be-ara (müq. et: ala-be-ala, yəni alabula) kimi olub. Arada-bərədə kimi də işlədilir. (Bəşir Əhmədov
Qaynaqlarda arası-ara kimi də qeyd olunub. Görünür, “məsafə (ara) vermək” mənası ilə bağlıdır. Seyrək (qədim mənası “az” deməkdir) kəlməsi də sıra söz
İkinci hissə burmaq feilinin təhrifindən ibarətdir.
Arabanı ilk dəfə türklər kəşf edib və adını da qanqılı qoyublar (tayfa adı ilə bağlıdır). Bu, ilk dəfə ikitəkərli olub
Təkallahlılığı qəbul etmiş qədim yəhudilər bütpərəstliyin istənilən təzahürünə qarşı idilər. Ona görə də bütlərə sitayişin qadağan olunması yəhudi d
Maks Fasmerə görə, arağı ilk dəfə qıpçaqlar hazırlamış və ona araka adını vermişlər. Mütəxəssislər araq sözünü, bir qayda olaraq, ərəb mənşəli hesab e
Ərəq (araq) ərəbcə “tər” deməkdir, çin isə farsca “yığmaq”la bağlıdır: “tər yığan” (təri canına çəkən) anlamını əks etdirir
Kökü ar (отделять) feilidir. Ar feili indi müstəqil işlədilmir. Səpələ, çapala qəlibi üzrə arala kəlməsi yaranıb
Türklərdə ay adları belədir: ocaq, şubat, mart, nisan, mayıs, haziran, temmuz, ağustos, eylül, ekim, kasım, aralıq
Farsca aramidən (sakitləşmək) feili ilə qohumdur. “Sakit” deməkdir.
Toxum səpilməmişdən şumun sulanmasına “arat eləmək” deyirik. Arat və araq sözlərinin kökü eynidir, “su” (süzmək, hopmaq) anlamı ilə bağlıdır
Çox adam fars mənşəli hesab edir, Radlova görə, ərəbcədir və “hirsli” deməkdir. Kür isə “dəli”dir. Çay adları üçün yarayan sözlərdir
Radlov yazır ki, ar sözü “əks tərəf” deməkdir. Belədirsə, onda arğac (ərişin əksinə olan), arxac (dağın zirvəsinin əksi), arxa (ön tərəfin əksi) sözlə
Dəyirmanda daşın ətrafına yığılmış un tozuna ard unu deyilir. Ard, farsca “un” deməkdir. Deməli, ard unu birləşməsi iki sinonimin yanaşı işlədilməsi s
“Təmizləmək” mənasında ar feili olub. “Aydan arı, sudan duru” deyimindəki arı (təmiz) sözü həmin feildən düzəlib
lat. arealis – ərazi, meydan
yun. arena – qum
lat. argentum – gümüş
yun. argillos – gil + yun. lithos – daş
Kilim, gəbə və s. toxunanda hündür qalxan iplər əriş, eninə gedən isə arğac adlanır. Mənbələrdə arğa feili var və rus dilinə “ткать, плести поперек” k
Dilimizdə ar feili olub və “yorulmaq” mənasında işlədilib (Əbu Həyyanda (1256-1344) armaq feili var və “yorulmaq” mənasını verir