sif. [fars.] klas. Həqir, miskin, aciz, zavallı, yazıq. Miskin Füzuliyəm ki, sənə tutmuşam üzüm; Ya bir kəminə qətrə ki, ümmanə yetmişəm
sif. [fars. kəm və ər. iştəha] İştahası az olan; iştahasız; Kəmiştaha uşaq
is. [ər.] 1. Miqdar, qədər, say, ədəd. Hər yerdə kəmiyyət, keyfiyyət barəsində danışıq gedirdi. S.Hüseyn
sif. və zərf Kəmiyyətə görə; sayca, miqdarca. Kəmiyyətcə artım
“Kəmləmək”dən f. is
f. Xəlbirləmək
“Kəmlənmək”dən f.is
məch. Xəlbirlənmək
is. Azlıq, yoxluq, əskiklik, çatışmazlıq
sif. [fars. kəm və ər. mayə] 1. köhn. Mayası az, pulu az; kasıb, yoxsul. Kəmmaya tacir. 2. məc. Ağıldan kasıb, ağılsız, gic
is. Ağıldan kasıblıq, ağılsızlıq, giclik
sif. [fars. kəm və ər. məhəl] Adama məhəl qoymayan, diqqət yetirməyən, saymayan, etinasız. □ Kəmməhəl olmaq – saymamaq, etinasız olmaq, soyuqluq, etin
is. Etinasızlıq, saymazlıq, soyuqluq
sif. [fars.] Rəngi az, açıq, rəngsiz. Böyükxanım şad və xürrəm, gümüş podnos içində iki stəkan kəmrəng çay gətirdi
sif. [fars. kəm və ər. səvad] Savadı az, azsavadlı, az oxumuş, savaddan kəm. [Mədəd:] Sən kəmsavad, haqq-hesabdan nə sənin başın çıxır, nə də mənim
is. Azsavadlılıq, savadı az olma
zərf [fars.] dan. köhn. Ağıldan kəm, kəmağıl, ağılsız
zərf dan. köhn. Axmaq-axmaq, gic-gic. [Gülxanım Alı kişiyə:] Ay üstünə od tökülsün, nə ilə oxutmaq istəyirsən, … kəmsər-kəmsər danışma
is. dan. Çatışmayan, əlavə edilməli olan hissə, parça. Kəmsiyi var
is. İtin boynuna bağlanan ip, xalta. [Güləli] …Ala iti kəmsiyindən açıb yanına aldı, ulu babasından qalan çaxmaqlı tüfəngi də çiyninə saldı
“Kəmsikləmək”dən f.is
f. 1. Başına, boğazına kəmsik keçirmək, kəmsik salmaq, xaltalamaq; başı kəmsikli halda yanınca aparmaq
sif. Kəmsiyi olan, boynuna kəmsik salınmış; xaltalı. Kəmsikli it
sif. [fars.] Azacıq şirin, normadan az şirnisi olan. Kəmşirin nar. Kəmşirin şərab. – Çayımız kəmşirin, çörək yavan; Kağızlar qam-qam, top-top
is. Kəmşirin şeyin hal və keyfiyyəti
sif. [fars. kəm və ər. şüur] Şüuru az, şüursuz, dərrakəsiz. Olmayıram mən qəyur dərdə nişan olmağa; Mən oluram kəmşüur, sahibi-şan olmağa
is. Şüur azlığı, şüurun çatışmazlığı; şüursuzluq, dərrakəsizlik
sif. [fars. kəm və ər. tale] Talesiz, taleyi (bəxti) gətirməyən. Kəmtale adam
is. Talesizlik, bəxtsizlik
sif. [fars.] klas. Alçaq, aşağı; aciz, yazıq, miskin. Leyli deməyin ki, nazənindir; Bir tirə kənizi-kəmtərindir
sif. və is. [fars.] 1. Əsas miqdardan az, əskik, bir az çatışmayan. Çəkidə kəmyeki düzəltmək. 2. Hicri təqvimdə 29 gündən ibarət ay
is. Döşəmənin altına qoyulan tir, şalban
[lat. cannabis-dən] bot. Saplağından kəndir alınan bitki
is. Kənaf bitkisi əkilmiş yer, sahə
[fars.] 1. bax qıraq 1-ci mənada. Çayın kənarı. Yolun kənarı. – …Bir həyətdə bir müsəlman arvadı arxın kənarında qab yuyurdu
is. [fars.] köhn. 1. Kitab səhifələrinin kənarındakı yazı. 2. Haşiyə, qıraq, çərçivə. Xalçanın kənarəsi
sif. Kənarəsi olan; haşiyəli. Kənarəli kəlağayı
“Kənarlaşdırılmaq” dan f.is
məch. Kənar edilmək, uzaqlaşdırılmaq
“Kənarlaşdırmaq”dan f.is
f. Kənar etmək, uzaqlaşdırmaq. Müfəttiş hesabdarı əli ilə kürsüdən kənarlaşdırıb, onun yerində əyləşdi
“Kənarlaşmaq”dan f.is
f. Kənar olmaq, uzaqlaşmaq
sif. Ucu-bucağı olmayan, nəhayətsiz, sonsuz. Ay çıxıbdı kənarsız; Niyə məni qınarsız? Açıb desəm dərdimi; Od tutarsız, yanarsız
Bir sıra türk dillərində mürəkkəb kənd, qəsəbə və s. yaşayış məntəqələri adlarının ikinci tərkib hissəsi; məs
is. Əhalisi, əsasən, kənd təsərrüfatı ilə məşğul olan yaşayış məntəqəsi. Böyük kənd. Kiçik kənd. – Koroğlu həftədə … bir özü Qıratı minib ətraf kəndlə
bax kəndbəkənd. Öldürər bu dərd məni; Doğrayar bənd-bənd məni; Yarım vəfalı olsa; Axtarar kənd-kənd məni
top. dan. Kənd və ona yapışıq yer. Kənd-kəsəyə bələd olmaq. – [Hacı Bayram:] Bəy deyiləm, rəiyyətim yox, kənd-kəsəyim yox