sif. və is. Çox təşəxxüslü, həddindən artıq iddialı, tərs (adam). Dikbaş oğlan. – Qədirin də Poladdan ona görə xoşu gəlmirdi ki, Polad dikbaşdır… Ə
is. Dikbaş adamın xasiyyəti; təşəxxüs. Dikbaşlıq yaxşı xasiyyət deyil. Dikbaşlıq etmək. // Məğrurluq, boyun əyməzlik
sif. Bığları dik burulmuş. Dikbığ cavanlar. – Dikbığ Dadaş öz sözünü əsaslandırmağa çalışdı. S.Rəhimov
sif. 1. Burnunun uc tərəfi dik olan. Sualı verən arıq, rəngi solğun, dikburun, dombagöz bir qız idi. Ə
zərf Bir qədər dik, dik halda. // Çox dik
sif. Dabanı dik, hündür. Dikdaban çəkmə. Dikdaban başmaq. – [Molla Qasım] ayağına qara meşindən dikdaban Təbriz dübəndisi və bəzi vaxt sarı rəngli nəl
is. Dik yer, kiçik təpə. Muğan gözəli dikdirə çıxıb Xançobana yanaşdı. İ.Əfəndiyev. O biri tərəfdə isə yekə bir dikdir var idi
“Dikəldilmək”dən f.is
məch. 1. Dik hala gətirilmək, dik tutulmaq, yuxarı qaldırılmaq. 2. Yüksəldilmək, qaldırılmaq, dikilmək
“Dikəlmək”dən f.is
f. 1. Uzanmış və ya əyilmiş vəziyyətini dəyişib ayaq üstə durmaq və ya oturmaq, yerindən qalxmaq. [Məmməd] Züleyxa və Balaxanım adını eşidər-eşitməz,
“Dikəltmək”dən f.is
f. 1. Dik vəziyyətə gətirmək, dik tutmaq, dik qaldırmaq. [Rüstəm bəy:] Mahmud, Mahmud!… Başını bir az dikəlt… N
sif. Dik halda olan, dik duran; dikəldilmiş. ◊ Dikili ağacı yoxdur – heç bir şeyə malik deyildir, heç bir şeyi yoxdur
“Dikilmək”dən f.is
f. Bir nöqtəyə baxmaq, gözünü çəkməmək, diqqətlə baxmaq. Nə dikilib baxırsan?
zərf Dik şəkildə, dik halda, başıyuxarı, aşağıdan yuxarıya. Kərpici (daşı) dikinə qoymaq. – Kərimxanı yenə dikinə qaldırılmış bir qəbir təsiri bağışla
sif. Qulaqları dik duran. Dikqulaq it
zərf Dikinə, başıyuxarı. [Uşaqlar] dolama cığırla getmədilər, isti qum təpəsindən dikləmə yoxuşa qalxdılar
f. 1. Dik qaldırmaq, dik hala salmaq, dik etmək. İtlər quyruqlarını dikləyərək birdən-birə hürməyə, yüyürməyə başladılar
“Dikləndirmək”dən f.is
f. Yuxarı qaldırmaq, dik hala gətirmək, qaldırıb dik qoymaq
“Diklənmək”dən f.is
bax dikəlmək 1 və 2-ci mənalarda. [Şeyx Nəsrullah] bir qədər fikir eləyib baxır Hacı Həsənin üzünə və birdən diklənib çığırır… C
“Dikləşdirmək”dən f.is
f. Dik hala gətirmək
“Dikləşmək”dən f.is
f. Dik hala gəlmək, dik olmaq
“Diklətmək”dən icb
“Diklətmək”dən f.is
icb. Dik hala saldırmaq
sif. Diki, çıxıntısı olan; çıxıntılı. Dikli daş
is. 1. Dik şeyin halı, dik vəziyyət. Dağın dikliyi. 2. Dik yer; təpə. Dikliyə çatmaq
“Dikmək1”dən f.is
gözünü (gözlərini) dikmək – bax göz. Başını aşağı dikmək – bax baş
f. Əkmək, basdırmaq. Ağac dikmək. Yaz gəlir, bağçılar bağlarda ağac dikməyə başlayacaqlar
“Diksindirmək”dən f.is
f. 1. Səksəndirmək. 2. İyrəndirmək, çiyrindirmək
is. Diksinmə, səksənmə
“Diksinmək”dən f.is
f. 1. Səksənmək. // Hövlnak yuxudan ayılmaq. 2. Hürkmək, qorxmaq, xoflanmaq. 3. İyrənmək, çiyrinmək. Xörəkdən diksinmək
[lat.] Sözlərin tələffüz tərzi; tələffüz. Artistin gözəl diksiyası var. Onun diksiyası aydın deyil
[alm.] Güclü dövlətin özündən zəif dövlətə öz şərtlərini, tələblərini zorla qəbul etdirmə siyasəti
[lat.] 1. Dövləti idarə etməkdə qeyri-məhdud hüquqa, ixtiyara malik olan şəxs. Hərbi diktator. 2. Qədim Romada: ölkə xarici və daxili təhlükə qarşısın
is. 1. Bir diktator kimi hakimiyyət başında durma. Diktatorluq dövrü. 2. Özünü diktator kimi aparma, öz iradəsini başqasına zorla qəbul etdirməyə çalı
[lat.] Hakim sinfin gücünə istinad edən qeyri-məhdud dövlət hakimiyyəti. Hərbi diktatura
[lat.] köhn. İmla. □ Diktə etmək – 1) başqasına eşitdirib yazdırmaq üçün ucadan söyləmək; 2) məc. zorla qəbul etdirməyə çalışmaq, əmr etmək, buyurmaq
[lat.] Radio və televiziya verilişlərini mikrofon qarşısında oxuyan işçi
is. Diktor vəzifəsi, diktorun işi. Diktorluq etmək
sif. Yarpaqları dik duran. Dikyarpaq(lı) ağaclar