Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • QAİMƏ

    is. [ər.] 1. Alıcıya göndərilən və ya buraxılan malların adı, növü, miqdarı, qiyməti yazılmış siyahını göstərən sənəd

    Tam oxu »
  • QAİMMƏQAM

    is. [ər.] Türkiyədə: 1) qəza rəisi; 2) köhn. mayor rütbəsi ilə polkovnik rütbəsi arasında hərbi rütbə; podpolkovnik

    Tam oxu »
  • QAİMMƏQAMLIQ

    is. Türkiyədə: 1) bir qaimməqamın idarəsi altında olan əyalət, qəza; 2) qaimməqam vəzifəsi; 3) köhn. podpolkovnik rütbəsi

    Tam oxu »
  • QAQAUZ

    is. Moldova və Ukraynada, həmçinin Rumıniya və Bolqarıstanda yaşayan türkdilli xalq və bu xalqa mənsub adam

    Tam oxu »
  • QAQAUZCA

    sif. və zərf Qaqauz dilində

    Tam oxu »
  • QAQQA

    bax qağa. 1. Nazlı bala, göyçək uşaq, gəl mənə; Yaxşı-yaxşı qaqqa verim mən sənə. A.Səhhət

    Tam oxu »
  • QAQQANA

    is. Qaqqıltı. Pilləkəni titrətdi muştuluqçu qonşu qızın qaqqanası. R.Rza. □ Qaqqanaq çalmaq – 1) qaqqıldamaq

    Tam oxu »
  • QAQQANAQ

    is. Qaqqıltı. Pilləkəni titrətdi muştuluqçu qonşu qızın qaqqanası. R.Rza. □ Qaqqanaq çalmaq – 1) qaqqıldamaq

    Tam oxu »
  • QAQQILDAMA

    “Qaqqıldamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QAQQILDAMAQ

    f. 1. Çığırma, qaqqıltı salmaq (toyuq və quşlar haqqında). 2. Bərkdən gülmək, qəhqəhə ilə gülmək. Övci-fəzadə görərək boynunu; Səhnədə qaqqıldayıram i

    Tam oxu »
  • QAQQILDAŞMA

    “Qaqqıldaşmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QAQQILDAŞMAQ

    qarş. 1. Hamı birdən qaqqıldamaq. Qatarlaşıb nə diyardan gəlirsiz; Qaqqıldaşa-qaqqıldaşa (z.) durnalar? Q

    Tam oxu »
  • QAQQILDATMAQ

    icb. Qaqqıldamağa məcbur etmək

    Tam oxu »
  • QAQQILTI

    is. 1. Toyuq, kəklik, durna çığırtısı. Qırqovulu nişana aldıqda qaqqıltı ilə uçub uzaqlaşır. S.S.Axundov

    Tam oxu »
  • QAQUM

    is. [ər.] Pişik cinsindən olan bozqara quyruqlu xəzlik heyvan

    Tam oxu »
  • QAL

    is. [ər.] köhn. Qarışıqlıq, hay-küy, çığır-bağır, mübahisə, qovğa. İgidin başı qalda gərək. (Ata. sözü)

    Tam oxu »
  • QALA

    is. [ər.] 1. Uzun müddət içində qapanıb düşmənə müqavimət göstərmək üçün möhkəm müdafiə tikililəri və vasitələri olan istehkam (məntəqə)

    Tam oxu »
  • QALABƏND

    sif. [ər. qələ və fars. bənd] köhn. Yalnız şəhər içərisində gəzib, ondan kənara çıxmamağa məhkum edilən günahkar, müqəssir

    Tam oxu »
  • QALABƏNDLİK

    is. köhn. 1. Qalabənd cəzası (bax qalabənd). 2. Qalada qapanıb qalma, qalanın mühasirədə olması. Üç ay qalabəndlik olub, heç tərəfdən qaladakı qoşuna

    Tam oxu »
  • QALABƏYİ

    is. tar. Qala (şəhər) hakimi, şəhər böyüyü, şəhərin baş hakimi. …Həmədan qalasını Azərbaycan qoşununun üzünə açmaq istəməyən qalabəyini darvazanın qab

    Tam oxu »
  • QALABƏYİLİK

    is. tar. Qalabəyi vəzifəsi, işi

    Tam oxu »
  • QALAC

    [rus. калач] Kömbə (çörək). Dişləri tutmadı yavan qalacı; Çünki həm bərk idi və həm də acı. Ə.Qəmküsar

    Tam oxu »
  • QALAÇA

    is. Kişik müdafiə tikilisi; xırda qala. Qalaça küncünə qısılan şahın; Xalqı palçıq kimi tapdanacaqdır

    Tam oxu »
  • QALAĞAN

    bax qanqal. Düşdü bu fikrə eşşəyi-nadan; Ta gedib otlasın o da qalağan. S.Ə.Şirvani

    Tam oxu »
  • QALÁKTİKA

    [yun.] astr. Ulduzlar sistemi – bütün ulduzların və qaz, toz dumanlıqlarının hamısının birlikdə adı. Məlumdur ki, nəhayətsiz kainatda saysız çox ulduz

    Tam oxu »
  • QALAQ

    is. Bir yerə qalanmış, üst-üstə yığılmış, yığın halında olan şey; yığın, topa. Odun qalağı. Dərz qalağı

    Tam oxu »
  • QALAQ-QALAQ

    zərf Qalaqlanmış halda, üstüstə yığılmış halda; yığın-yığın, topa-topa, üst-üstə. Hətəmxanın tayları dağ kimi qalaqqalaq göründüyü halda, yenə də aras

    Tam oxu »
  • QALAQLAMA

    “Qalaqlamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QALAQLAMAQ

    f. Qalaq vurmaq, komalamaq, bir yerə toplamaq, üst-üstə yığmaq. Taxıl dərzlərini qalaqlamaq. – Bəziləri isə dizi üstə oturub yenicə gətirdikləri quru

    Tam oxu »
  • QALAQLANMA

    “Qalaqlanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QALAQLANMAQ

    məch. Qalaq vurulmaq, komalanmaq, bir yerə toplanmaq, üst-üstə yığılmaq. Qara damlar adda-budda salınmışdı, dal tərəflərində təzək qalaqlanmışdı

    Tam oxu »
  • QALAQLANMIŞ

    f.sif. Qalaq vurulmuş, komalanmış, üst-üstə yığılmış. Dəniz üzərində bir-birinin üstünə qalaqlanmış ağ buludlar ağır-ağır hərəkət edib cənuba doğru sü

    Tam oxu »
  • QALAQLATMA

    “Qalaqlatmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QALAQLATMAQ

    icb. Qalaq vurdurmaq, üst-üstə yığdırmaq, qalaqlama işi gördürmək

    Tam oxu »
  • QALAMA

    “Qalamaq”dan f.is. □ Bir qalama – ağzına qədər dolu, dopdolu, çoxlu. [Pivəxanada] oturanlar hər stəkana bir qalama nəlbəki noxudu yeyib qabığını da tö

    Tam oxu »
  • QALAMAQ

    f. 1. Bir-birinin üstünə yığmaq, qalaq-qalaq yığmaq, toplamaq, komalamaq. Odunları qalamaq. Kərpici qalamaq

    Tam oxu »
  • QALANMA

    “Qalanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QALANMAQ

    məch. 1. Üst-üstə yığılmaq, topalanmaq, komalanmaq. Ot biçildikdən sonra, qalanıb taya vuruldu. – Sol tərəfdə divara səmt qalanmışdı çiy kərpic, vəssə

    Tam oxu »
  • QALANTEREYA

    [fr.] Müxtəlif xırda bəzək və tualet malları (daraq, muncuq, boyunbağı, bəzək sancağı, lent və s.); xərəziyyat, xərəzi malları

    Tam oxu »
  • QALATDIRMA

    “Qalat(dır)maq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QALATDIRMAQ

    icb. 1. Bir-birinin üstünə yığdırmaq, komalatmaq. Odunları bir yerə qalatmaq. 2. Ocağa, sobaya və s.-yə odun, kömür qoydurub yandırtmaq

    Tam oxu »
  • QALATMA

    “Qalat(dır)maq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QALATMAQ

    icb. 1. Bir-birinin üstünə yığdırmaq, komalatmaq. Odunları bir yerə qalatmaq. 2. Ocağa, sobaya və s.-yə odun, kömür qoydurub yandırtmaq

    Tam oxu »
  • QALAY

    is. Kimyəvi element – tezəriyən yumşaq, gümüşü ağ metal. Arxeoloji qazıntılar göstərir ki, qədimdə birinci alətlər qayırmaq üçün qalaydan istifadə edi

    Tam oxu »
  • QALAYÇI

    is. Mis qabları qalaylayan usta; qabağardan. [Evin qadınları] mis qab-qacağı qalayçıya göndərib ağartdırır(dılar)

    Tam oxu »
  • QALAYÇILIQ

    is. Qalayçının işi, sənəti

    Tam oxu »
  • QALAYLAMA

    “Qalaylamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QALAYLAMAQ

    f. 1. Mis qabları pasdan qorumaq üçün onların üzünə xüsusi üsullarla qalay çəkmək, onları qalayla ağartmaq

    Tam oxu »
  • QALAYLANMA

    “Qalaylanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • QALAYLANMAQ

    məch. Qalay çəkilmək, qalay vurulmaq, qalayla ağardılmaq. Mis qabqacaq qalaylanmışdır

    Tam oxu »