QALATMAQ

icb.
1. Bir-birinin üstünə yığdırmaq, komalatmaq. Odunları bir yerə qalatmaq.
2. Ocağa, sobaya və s.-yə odun, kömür qoydurub yandırtmaq. Ocağı qalatmaq. Təndiri qalatmaq.
– Hər şeyin çarəsi var! – deyə Vaqif lələni çağırıb buxarını təzədən qalatdırdı. Çəmənzəminli.
Havada kəsici bir sazaq olduğundan, dəmir peçi də qalatdırmışdım. M.İbrahimov.

QALATMA
QALAY

Digər lüğətlərdə