is. İki şeyin (və ya dişlərin) birbirinə sürtülməsindən hasil olan səs. Dişlərinin qıcırtısından yatmaq olmur
bax qıcırdatmaq. Molla Kərim də dişlərini qıcırdıb, əsasının şiş ucu ilə çuvalın o yan-bu yanına bir-iki dəfə vurdu
“Qıcıtmaq”dan f.is
f. 1. bax qıcamaq. Təməin indi nədir ya? Qıcadırsan dişini? M.Ə.Sabir. 2. “Göz” sözü ilə bərabər: göz qıcıtmaq – göz ağartmaq, qorxutmaq, göz dikmək
“Qıcqırmaq”dan f.is. □ Ürək qıcqırması – mədə şirəsinin çoxluğu, bəzən də azlığı nəticəsində mədə nahiyəsində turşuluq hissi
f. İstidən, çox qalmaqdan və s. səbəblər üzündən turşuyub xarab olmaq, şişib qoxumaq. Qatıq qıcqırıbdır
f.sif. İstidən, çox qalmaqdan və ya başqa səbəbdən turşumuş, turşuyub xarab olmuş, şişib qoxumuş. Qıcqırmış süd
“Qıcqırtmaq”dan f.is
f. Bir şeyin qıcqırmasına səbəb olmaq, turşutmaq. Qatığı qıcqırtmaq. Südü qıcqırtmaq. Xəmiri qıcqırtmaq
“Qıclaşmaq”dan f.is
f. Qıc olmaq
is. Qıc olmuş bədən üzvünün halı; keylik, hissizlik, çənglik
is. 1. İnsan bədəninin, ombadan başlamış ayağa qədər olan və insanın yeriməsinə xidmət edən üzvü. Qıçları ağrımaq
is. Ağac və ya gül budağı; bitkinin qolu. Qarğıdalı toxumu dən qıçadan ayrıldıqdan sonra diqqətlə təmizlənməli, onun cücərmə qabiliyyəti yoxlanılmalıd
is. Bir şeyin bölündüyü, ayrıldığı hissələrdən hər biri; tikə, parça, dilim. Bir qıça paxlava. Alma qıçası
“Qıçalamaq”dan f.is
f. Qıça-qıça doğramaq
“Qıçalanmaq”dan f.is
məch. Qıça-qıça doğranmaq
sif. Qıça kimi, qıçaya bənzər, qıça şəklində
sif. Bir qıçı, yaxud qıçları olmayan; qıçı, yaxud qıçları kəsilmiş. Qıçsız adam. Qıçsız stol
is. Qıçı, yaxud qıçları olmayan adamın halı
is. dan. Deyinmə; dedi-qodu, mübahisə
is. Bədənin bir yerinə əl və s. ilə toxunduqda onda əmələ gələn və adamın qeyri-ixtiyari gülməsinə səbəb olan hal; yüngül təxərrüş, qıcıq; qıcıqlanma
“Qıdıqlamaq”dan f.is
f. 1. Birinin bədəninin bir yerinə əl və s. ilə toxunmaqla həmin yerin qıcıqlanmasına səbəb olmaq. Uşağı qıdıqlamaq ziyandır
“Qıdıqlanmaq”dan f.is
1. “Qıdıqlamaq”dan məch. 2. qayıd. Bir yerinə toxunulduqda qıdığı gəlib qeyri-ixtiyari gülmək
“Qıdıqlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-birini qıdıqlamaq
sif. Qıdığı gələn, qıdığı tutan, tez qıdıqlanan, qıdığa çox həssas olan. Qıdıqlı adam
is. dan. Tez-tez və anlaşılmaz danışma
is. Mayeləri qaba tökmək və ya süzmək üçün alt tərəfində dar lüləsi olan konusşəkilli cihaz
is. məh. bot. Çoxillik sürünən ot bitki və onun qıfa oxşayan çiçəyi
is. Qıfıllamaq (bağlamaq) üçün açarla bağlanıb açılan alət; kilid. Qapının qıfılını açmaq. – Məktəbin qapısında böyük bir qıfıl asılmışdı
1. sif. Möhkəm bağlanmış, qıfıl ilə bağlanmış. 2. ədəb. Aşıq ədəbiyyatında: müəmmalı sual (tapmaca) şəklində şeir forması
is. Qıfıl qayıran usta
“Qıfıllamaq”dan f.is
1. t.-li. Qıfıl ilə bağlamaq. Qapını qıfıllamaq. Dükanı qıfılladılar. – Musa kişi Əli əmniyyəbaşı yatan otağı çöl tərəfdən qıfıllayıb, uşaqlarının yan
“Qıfıllanmaq”dan f.is
məc. Qıfıl ilə bağlanmaq
f.sif. Qıfılla bağlanmış. [Kitabçada] göstərilir ki, elmin qıfıllanmış qapıları əməkçi xalqın üzünə açılır
“Qıfıllatmaq”dan f.is
icb. 1. Qıfılla bağlatmaq. 2. məc. Ağzını yumdurmaq, danışmağa qoymamaq
sif. Qıfılla bağlanmış, bağlı. Qıfıllı qapı. Qıfıllı sandıq. Darvaza küçə tərəfdən qıfıllıdır. // Qıfılı olan
sif. Qıf şəklində olan, qıfaoxşar
is. Qoyun, keçi, dəvə və başqa heyvanların xırda yumrular şəklində olan ifrazatı (nəcisi). Balam, nə işimiz var? Deyərik: dəvə gördün, qığın da görməd
təql. Körpə uşaqların gülərkən çıxardıqları səs
is. 1. Yanar, yaxud qızarmış bir şeydən sıçrayan od zərrələri; çırtdaq, cılğam, çınqı. O ki qaldı “qığılcım” kəlməsinə, azərbaycanca qığılcım ən kiçik
“Qığılcımlanmaq”dan f.is