1. t.-li. Qıfıl ilə bağlamaq. Qapını qıfıllamaq. Dükanı qıfılladılar.
– Musa kişi Əli əmniyyəbaşı yatan otağı çöl tərəfdən qıfıllayıb, uşaqlarının yanına qayıtdı.
2. t.-siz. məc. Ağzını yummaq.
// Əmr formasında: qıfılla – ağzını yum! sus! dinmə!