1. sif. Azca qırmızı, bir az qırmızı. 2. zərf məc. Həyasızca, utanmadan; açıqaydın. Qırmızıca yalan demək
1. sif. Dərisinin rəngi qırmızı olan. Qırmızıdərili tayfalar. 2. is. Cəm şəklində: qırmızıdərililər – Şimali və Cənubi Amerika hindiləri (bədənlərini
sif. 1. Gözləri qızarmış, gözləri qırmızı rəngdə olan. Qırmızıgöz balıq. Qırmızıgöz dovşan. // Gözləri qanla dolmuş
sif. Qabığı qırmızı olan. Qırmızıqabıq nar. Qırmızıqabıq alma
“Qırmızılaşdırılmaq” dan f.is
məch. Qırmızı rəngə boyadılmaq, qırmızı edilmək; allaşdırılmaq
“Qırmızılaşdırmaq” dan f.is
f. Qırmızı rəngə boyamaq, qırmızı etmək; allaşdırmaq
“Qırmızılaşmaq”dan f.is
f. Qırmızı olmaq, qırmızı rəng almaq; allaşmaq
sif. Qırmızıya çalar, qırmızı qarışığı olan. Addımbaşı qırmızılı, sarılı, yaşıllı sular yerin qatlarından üzü yuxarı gəzəgəzə dik qaynayır, çıxır və a
is. 1. Qırmızı rəngdə olan şeyin halı; allıq. Qanın qırmızılığı. Üzün qırmızılığı. // Qırmızı rəng, qırmızı ləkə, qızartı
sif. Qırmızı rəngə çalar, qırmızıya çalar. Qırmızımtıl alma. – Ağabəyim saray tərəfə qalxan cığırla huşsuz addımlarla irəliləyir, göyün üzündəki qırmı
is. Qırmızımtıl şeyin halı; qırmızıya çalarlıq
bax qırmızımtıl. Əşrəf indi büsbütün dəyişmiş, … göz qapaqları şişmiş və qırmızımtraq bir rəng almışdı
sif. Boynunun ardı qırmızı olan (adətən “boynuyoğun”, “tüfeyli” mənasında işlənir)
sif. Saqqalı qızardılmış, saqqalı hənalı. Qırmızısaqqal qoca. – Çadırda turanlı qırmızısaqqal bir qoca oturmuşdu
sif. Sifətinin rəngi qırmızı olan, sifəti qızarmış. Teybə … qırmızısifət, düz qamətli, dolğun əndamlı, ucaboy … bir qadın idi
sif. Təpəsi qırmızı parçadan olan (papaq). Leylək Ələmdar gödək, büzmə çuxa, uzunboğaz çəkmə geyinmiş, … qırmızıtəpə … papağını da başına qoymuşdu
sif. Yanaqları qırmızı olan. Qırmızıyanaq uşaq
is. Kran. Hamamın qabağına qırnadan su axır. C.Məmmədquluzadə
is. Payızın axırlarında soyuqlar düşəndə gecələr yerə, yarpaqlar və s. üzərinə kiçik kristallar şəklində qonan qar kütləsi, şehin donmuş zərrələri
is. İnsan və heyvanın gözündə əmələ gələn cüzi görməməzlik; göz nöqsanı
“Qırovlamaq”dan f.is
f. Qırov bağlamaq, qırovla örtülmək
“Qırovlanmaq”dan f.is
bax qırovlamaq
sif. Kənarları, ucları, başları və s. qırpılmış, kəsilmiş, vurulmuş, qopardılmış. Başı qırpıq ot
“Qırpılmaq”dan f.is
1. məch. Kənarları, ucları, başları və s. kəsilmək, vurulmaq, qopardılmaq. 2. t-siz. Tez açılıb yumulmaq, açılıbörtülmək
is. (adətən “bir”, “bircə” sözü ilə). 1. Göz yumub açınca keçən vaxt; an, ləhzə. Dilbər bir qırpım dayandı
“Qırpınmaq”dan f.is
f. 1. Tez-tez açılıb yumulmaq, açılıb örtülmək. Onun qonur gözlərini bürümüş uzun kirpikləri tez-tez qırpınırdı
f. Aşağıya yatırtmaq, yaxud tərpətmək, qımıldatmaq. Qoyunlar tütəyin səsini eşidən kimi, elə bil ki, bir şeydən ürkdülər; eləcə getdikləri yerdə dayan
“Qırpmaq”dan f.is
f. 1. Tez-tez yumub-açmaq, örtüb-açmaq (gözü, kirpiyi). Musa kişi dərinlərə getmiş, təkcə giləsi işıldayan gözlərini qırpdı
is. Cücə çıxarmaq üçün yumurta üstündə yatan toyuq. □ Qırt basdırmaq – qırt düşmüş toyuğun altına yumurta qoymaq, cücə çıxarmağa yatırmaq
təql. Qırt toyuğun çıxardığı səs
is. dan. Parça, tikə, azacıq şey
is. bot. Taxıl fəsiləsindən yem bitkisi
“Qırtıldamaq”dan f.is
f. Qırt-qırt etmək
is. anat. Ağ ciyərlərlə əsnəyi birləşdirən boru; xirtdək. Son gülləsini atmış həbəş; Dişləri ilə gəmirdi; düşmənin qırtlağını
“Qırtlamaq”dan f.is
f. 1. Qırt-qırt etmək. Toyuq qırtlayır. 2. Xırda-xırda dişləmək. Siçan sabahadək nəyi isə qırtlayırdı
qarş. 1. Hamı birdən qırtqırt eləmək. Toyuqlar həyətdə qırtlaşırlar. 2. bax qırt düşmək (“qırt”da)
is. Qırt düşmüş toyuğun halı
f. dan. Azacıq kəsmək, qopartmaq
sif. dan. Qıraqlarının tükü getmiş. Başında bir qırtmıq papağı var idi
qıs vurmaq – qısqırtmaq; səsləyib, haraylayıb saldırmaq. Qıs vurun, qoçaqlarım; İti canavara yüyür! Aşıq Hüseyn