is. [ər.] İşləyən adama istirahət, müalicə və s. üçün verilən müəyyən vaxt. [Muxtar] bir aylıq məzuniyyətini böyük şəhərdə keçirmək niyyətində idi
is. Məzuniyyətdə olan adam
sif. [ər.] Üzrü olan, üzürlü, səbəbli. Həm o babətdə də biz məzuruq; Çünkü biz tərbiyəyə məmuruq. A.Səhhət
is. [ər.] IX-X əsrlərdə Şirvanşahlar sülaləsi
is. məh. Keçi balası, çəpiş, oğlaq
f. Öz-özünə gülümsəmək. Uşaq mığıldayır
is. Öz-özünə gülümsəmə. Uşağın mığıltısı eşidilirdi
is. Ağcaqanad. Palıdlı meşənin qaranlığında; Yay günü mığmığa olur əjdaha. H.K.Sanılı. Mığmığı sancır insanı; Dönüb zəhərlənir insanın qanı
is. [fars.] 1. Mismar. İri mıx. Ayaqqabı mıxı. Divara mıx vurmaq. 2. Yerə, divara çalınan ucuşiş ağac parçası
sif. Mıx kimi, mıx şəklində
is. 1. Kiçik mıx, kiçik mismar. Ayaqqabı mıxçası. 2. Paltar və s. asmaq üçün divara vurulmuş mıx. Paltarı mıxçadan asmaq
“Mıxçalamaq”dan f.is
f. Mıxça çalmaq, mıxça vurmaq, mıxlamaq
“Mıxçalanmaq”dan f.is
məch. Mıxça vurulmaq, mıxça çalınmaq; mıxlanmaq
sif. Mıxçalanmış, mıxça vurulmuş, mıxçası olan. Sabah tezdən kərbəlayı başı mıxçalı çomağı götürüb, məşədinin həyətinə baxıb öskürür
məch. Xüsusi qaydada bişirilmiş qayğanaq
“Mıxlamaq”dan f.is
f. 1. Mıx çalmaq, mismarlamaq, mıx vurmaq, mıx vurub bərkitmək. Qapını mıxlamaq. Taxtanı mıxlamaq. – İki nəfər uşaq əldə çəkic hazır yeşiklərin qapağı
“Mıxlanmaq”dan f.is
məch. 1. Mıx vurulmaq, mıx vurulub bərkidilmək; mismarlanmaq. Limon yeşiyi pəncərəyə qoyulmuşdu, hələ ağzı mıxlanmamışdı
“Mıxlatmaq”dan f.is
icb. Mıx vurdurmaq, mıxla bərkidilmək; mismarlatmaq. Qutunu mıxlatmaq
sif. Mıx çalınmış, mıx vurulmuş, mıxla bərkidilmiş; mismarlı
“Mıqqıldamaq”dan f.is
bax nıqqıldamaq. …Uşaq gözlərini bərəldir və mıqqıldayıb istəyir qaça. C.Məmmədquluzadə. Tapdıq yenə də mıqqıldadı
“Mıqqıldanmaq”dan f.is
bax nıqqıldanmaq
is. İnilti, zarıltı. Tapdıq, elə bil, eşitmir, mıqqıltısını artırırdı. Ə.Vəliyev
təql. Mırıltı səsi, mırıltı. Mır-mır səsi eşidilir.□ Mır-mır mırıldamaq dan. – dodaqaltı deyinmək, donquldanmaq, söylənmək
sif. 1. Qabaq dişləri çürümüş kötük halında olan, yaxud düşmüş. Tapdığın bütün dişləri gəmirik və mırıqdı
“Mırıldamaq”dan f.is
f. 1. Mır-mır etmək, mırıltı səsi çıxarmaq. İt mırıldayır. – Piri kişi bir yeni şəxs ilə tanış olanda Qara köpək … o adama dişlərini ağardıb mırıldasa
“Mırıldanmaq”dan f.is
qayıd. 1. Dodaqaltı söylənmək, deyinmək, donquldanmaq. Xan özözünə mırıldanıb başladı hirsindən saqqalının tüklərini yolmağa
is. 1. İtlərin bir şeydən xoşlanmadıqları zaman çıxardıqları yavaş alçaq səs. [Dərviş:] Malların göyşəyi, atların nəriltisi, gah-gah da itlərin mırılt
is. zool. Ağbalıq
mırt vurmaq dan. – baş-başa verib söhbət etmək (adətən boş və əhəmiyyətsiz şeylər haqqında). [Xəlil mirzə ilə] üzbəüzdə isə iki nəfər maxorka tüstülə
zərf Boş-boş, havayı. Mırtmırt söylənmək. – A kişi, bu kitabları və kağızları tulla cəhənnəmə, az bu cinlərnən və şəyatinlərnən mırt-mırt danış… C
“Mırtıldamaq”dan f.is
f. Anlaşılmaz halda danışmaq; donquldanmaq, deyinmək, söylənmək
“Mırtıldanmaq”dan f.is
qayıd. Öz-özünə anlaşılmaz danışmaq; deyinmək, söylənmək, donquldanmaq. Mən heç bilmirəm ki, bu nə bişməmiş sözdür? – deyə [Dadaş Lələşov] mırtıldandı
“Mırtlamaq”dan f.is
f. Dodaq altında danışmaq; deyinmək, söylənmək, donquldamaq. [Hafizə xanım:] Nə mırtlayırsan, a gədə? Ə
“Mırtlanmaq”dan f.is
bax mırtıldanmaq. Gecənin, bilmirəm nə vaxtı idi, gördüm uşaqların anası öz-özünə mırtlanır. C.Məmmədquluzadə