sif. Müəyyən səbəbi olan, üzürlü
sif. və zərf Heç bir səbəb olmadan, heç bir əsas olmadan, nahaq yerə. Səbəbsiz işdən qalmaq. Səbəbsiz gülmək
is. İçinə meyvə, göyərti və s. yığmaq üçün qarğıdan, qamışdan və s.-dən hörülən uzunsov zənbil. Bir səbət üzüm
zərf Səbətlərlə, səbətlər dolusu. Səbət-səbət üzüm. Səbət-səbət gilas. – Edqar … səbət-səbət meyvə daşıyan … ərəbləri qonağından gizlədə bilməmişdi
is. Balaca səbət
is. Səbətdə gəzdirib şey satan adam
is. Peşəkar səbət toxuyan
is. [ər.] 1. Məğlub edilmiş tərəfdən əsir tutulub satılan adam. 2. Həddi-büluğa çatmamış oğlan; gənc, uşaq
is. [ər.] 1. Xoşagəlməz, acı, haqsızlıq kimi üzücü hallar qarşısında səsini çıxarmadan onların keçib-getməsinə dözmə, təhəmmül etmə
is. Asqırma, asqırtı, asqırıq. ◊ Səbir gətirmək – asqırmaq. Tək səbir, cüt səbir – xalq arasında: guya bir dəfə asqırma nəhslik, uğursuzluq; cüt asqır
bax səbir-qərar. Səbir-aramı qalmamaq. [Əbülhəsənbəy:] Səbrim-aramım yox idi, çünki yoldaşları böyük təhlükə gözləyirdi
is. Səbir, təmkin, hövsələ, təhəmmül. Ey sevdiyim, səndən cüda düşəli; Nə səbrü qərarım, nə taqətim var
sif. Səbri olan, səbir edən, təlaş və məyusluq və ya hövsələsizlik göstərməyib mətanətlə dözən, dözümlü
1. sif. Səbri olmayan, hövsələsiz, dözümsüz, tələsən. Səbirsiz adam. 2. bax səbirsizliklə (“səbirsizlik”də)
“Səbirsizlənmək”dən f.is
f. Özünü saxlaya bilməyib haldan çıxmaq, səbirsizlik göstərmək, səbirsiz olmaq, hövsələdən çıxmaq. Gündə bir dəfə qəzet idarəsinə baş çəkən Müsyö Qame
is. 1. Səbri olmama, səbir edə bilməmə, bir yerdə aram tapa bilməmə, hövsələsizlik, qərarsızlıq. Oğul, səbirsizlik adama həmişə ziyan verər
is. [ər.] : səbt etmək – qeyd etmək, yazmaq. Od tutar kağızlar, alışar qələm; Səbt etsələr hər tumara dərdimi
sif. [ər.] Səhərə aid olan, sübhə mənsub olan
is. [fars.] 1. Əla kişmiş növü. Süfrədə tut qurusu, miyanpur, innab, ləbləbi, kişmiş, səbzə, alma, portağal da olardı
sif. Tərkibində səbzi (göyərti) olan; göyərtili. Səbzəli qovurma
[fars. səbzə və ər. …at] Müxtəlif göyərtilər (səbzilər), göy-göyərti. [Koroğlu] ətrafa göz gəzdirib baxdı ki, yanında bir səbzəvat dükanı var
is. Səbzi (göyərti) yetişdirib satan adam; göyərtiçi
is. Səbzi (göyərti) əkib satmaqla məşğul olma; göyərtiçilik. Səbzəvatçılıq etmək
is. 1. Göyərti. Yeməklər yenə də düyü, ət, toyuq, yumurta və səbzilərdən bişirilmiş Təbriz xörəkləri idi
is. Göyərti ilə ətdən bişirilən qovurma. Plovu səbziqovurma ilə yemək. – Usta qatıq kasasını … səbziqovurmanın üstünə töküb ağız ləzzəti ilə yedi
sif. Xuruşu səbziqovurma olan. Səbziqovurmalı plov
sif. Səbziqovurma bişirməyə yarar. Səbziqovurmalıq ət. Səbziqovurmalıq göyərti
[fars. səbzi və ər. …iyyat] bax səbzəvat. Yolun bir tərəfində müsəlmanlar səbziyyat əkirdilər. Ə.Haqverdiyev
is. [ər.] din. Mömin müsəlmanların namaz qılanda istifadə etdikləri kiçik xalça və ya parçadan tikilmiş döşənək; canamaz
is. [ər.] din. Namazda alını möhürə söykəyib, Quranın bəzi ayələrini oxuyarkən alnını ona söykəyib dua oxuma
is. [ər.] 1. Hər hansı bir şeyin və ya hadisənin başqalarından fərqləndirən xüsusiyyəti; xarakter. Hadisənin səciyyəsi
“Səciyyələndirmək” dən f.is
f. Bir şeyin səciyyəvi xüsusiyyətlərini vermək, göstərmək. // Bir şəxsin və ya şeyin fərqləndirici xüsusiyyətini təşkil etmək
“Səciyyələnmək”dən f.is
f. Səciyyəvi xüsusiyyətlərilə fərqlənmək, başqalarında olmayan səciyyəvi xüsusiyyətlərə malik olmaq. Azərbaycan ədəbiyyatı tarixində bu dövr bir tərəf
sif. [ər.] Bir şəxsə, ya şeyə xas olan, bir şəxsi və ya şeyi başqasından fərqləndirən. Səciyyəvidir ki, məsələn, Cəlil Məmmədquluzadənin öz əsərlərind
is. Məhz bir şəxsə, bir şeyə, bir dövrə, bir hadisəyə xas olma
miqd. s. [fars.] Yüz (adətən afərin, mərhəba, heyif kimi sözlərin əvvəlinə gətirilərək onların təsir gücünü artırmaq üçün nida məqamında işlənir)
is. [ər.] Səs, avaz. Orkestrin sədası yayıldı. Uşaqların sədası gəlirdi. – Quşlar … cəh-cəh ilə min cürə nəğmələr oxuyub, meşəni sədaları ilə doldurmu
is. [ər.] Dostluqda, məhəbbətdə dəyanət, səbat, vəfa; sadiqlik, etibarlılıq. Ürək özünündür, özün bilərsən; Mənimsə əhdimə sədaqətim var
is. Sadiq (sədaqətli) olma, etibarlılıq, vəfalılıq, vəfadarlıq
sif. Dostluğunda, məhəbbətində sadiq olmayan; etibarsız, vəfasız. Sədaqətsiz yoldaş
is. Dostluqda, məhəbbətdə sadiq olmama; etibarsızlıq, vəfasızlıq
is. [ər.] Başçılıq, sədrlik, rəislik. Sədarət sandalyasında Koroğlu əyləşir, qalanları da iki tərəfdən əyləşirlər
is. [fars.] bot. bax mixəkgülü. Sədbər və ya mixəkgülü … birillik bozumtul, keçətüklü, budaqlı bitkidir
is. [ər.] 1. Müxtəlif məqsədlər üçün çəkilən divar, hasar. Bütün sədd boyu dalbadal atılan tüfənglərin arası kəsilmir
is. [ər.] Bəzi balıqqulağıların iç qatını təşkil edən və müxtəlif bəzək şeyləri hazırlamaq üçün istifadə edilən, müxtəlif rənglərə çalan parlaq bərk m