f. Şapalaq vurmaq, şillələmək. [Müqim bəy] sonra da ayaqlarının ucunda dikəlib, peysərini şapalaqladı
“Şapalaqlanmaq”dan f.is
məch. Şapalaqla vurulmaq, şapalaq yemək
“Şapatlamaq”dan f.is
f. Arasıkəsilmədən, dalbadal, şappaşap vurmaq. [Kəndli] şəhərə bir azca ertə çatmaq üçün; Tələsirdi qabaqca satmaq üçün; Çün bu işdə qazanc adı var id
zərf Səs çıxara-çıxara, teztez; marçamarç. Buzov şapır-şapır anasını əmirdi. // Məc. mənada. Bu səfahət və əyyaşlığın onlar bir gün cəzasını çəkəcəklə
“Şapırdatmaq”dan f.is
bax şappıldatmaq. [Sadıq] balın yarısını qayğanağa qarışdırandan sonra qatığın çox hissəsini də üstünə töküb, ağzını şapırdata-şapırdata yeyir
[xüs. ad və yun. grapho – yazıram] Təkmilləşdirilmiş hektoqraf; əlyazmasını və ya çap ottisklərini çoxaltmaq üçün alət
[rus.] Əsasən isti, yumşaq baş geyimi, papaq. Başına şapka qoymaq. – Kərbəlayı Zalın arvadı hərdənbir deyirdi: – A kişi, sənin saqqalına nə şaşka yara
is. Şapka tikən usta. Şapkaçı dükanı
sif. Başında şapka olan, şapka geymiş. Bir gün [çayçı dükanına] qara şapkalı, çənəsində kiçik qarasaqqallı, qara paltarlı bir müsafir gəldi
“Şaplamaq”dan f.is
f. Şapalaq vurmaq, şapalaqlamaq. [Əhməd:] İstəyirsənmi, peysərinə bir, beş, on yol da şaplayım, elə düz gedəsən?… N
zərf Birdən, qəfildən, gözlənilmədən. Şappadan pəncərədən bir şey düşdü
“Şappıldamaq”dan f.is
f. Şappıltı səsi çıxarmaq
“Şappıldatmaq”dan f.is
icb. Bir şeyi başqa bir şeyə vuraraq, çırparaq, toxunduraraq şappıltı səsi çıxartmaq. Yenə də məsciddə heyrət başlandı, yenə də dilləri damaqlarda şap
is. Bir şeyin başqa bir şeyə, yaxud bir-birinə dəyməsindən hasil olan səs. Bir şappıltı eşidildi. – Cavab əvəzinə itlərdən birinə zərblə dəyən qırmanc
[rus.] 1. riyaz. Öz diametri ətrafında dairənin fırlanmasından yaranan həndəsi cisim; kürə. Şarın radiusu
bax şarhaşar. …Tulumbarların taq-taqla qalxıb-düşməsi və qara neftin dağ çayları kimi şar-şar axıb çənlərə tökülməsi … əhəng və əzəmət təşkil edirdi
[fr.] 1. Keçmişdə bir neçə sıra uzununa oturacaqları olan dördçarxlı açıq minik arabası. 2. Biratlı, ikiçarxlı yüngül minik arabası
sif. Şar kimi girdə, yumru, şaraoxşar, kürəşəkilli
is. [fr.] Cavabı müxtəlif sözlərdən ibarət tapmaca. İsti + ot = istiot
zərf Şaraqqıltı ilə, şaraqqaşaraq. Su şaraq-şaraq axaraq daşı, qumu bir-birinə qatıb gəlirdi. M.İbrahimov
bax şaqqaşaq
bax şaqqıltı. Şamxal [Çərkəzə] çaxmaq şaqqıltısını eşidib dinləndi: – Ə, mənəm, nə səs-küy salıbsan? İ
bax şarabənzər
təql. Ağır bir şeyin bütün ağırlığı ilə yerə dəyməsindən hasil olan səs. Şarap, yük düşdü yerə. – [Əsgər:] Bir də gördüm, dalımca gələn götürüldü, ədə
bax şappadan. Birdən Məmməd gördü ki, heyvanın gözləri yavaşyavaş süzülüb yumuldu, qulaqları sallandı, durduğu halda yıxılıb, şarappadan yerə düşdü
təql. zərf mənasında. Şappıltı ilə, şappıltı səsi çıxararaq. Bir azdan yenə də həmin oynaq dalğalarda bir adam şarappaşarapla qayıtdı
bax şərf. Müəllim göründü. Boynunu şarfla sarımışdı. S.Hüseyn
zərf Şiddətlə, şarıltı ilə (gur axan su haqqında). Şarhaşar tökülmək. Navalça şarhaşar axırdı. – Tökdü birdən-birə yağış şarhaşar; Həyətdə, küçədə su
zərf Şarıltı ilə, şır-şır. Sular şarıl-şarıl axır
“Şarıldamaq”dan f.is
f. Şarıltı ilə axmaq, tökülmək və yaxud çarpmaq. Dəniz yavaş-yavaş uğuldayır, dalğalar zərblə qayalara çırpılaraq şarıldayırdı
is. Gur axan sudan çıxan səs. [Xanlar] …sahilə çırpınan dalğaların şarıltısını belə eşitməmişdi. S.Rəhimov
is. [fr.] Bir şəxsin və ya şeyin qəsdən gülünc, karikatura şəklində təsviri (söz və şəkillə)
[fr.] Bir şey bilmədiyi halda, özünü bilən, mütəxəssis kimi göstərərək adamları aldadan, nadan; yalançı, fırıldaqçı, cüvəllağı
is. Adamların məlumatsızlığından istifadə edərək onları həyasızcasına aldatma; kələkbazlıq, cüvəllağılıq
sif. Şarı olan; öz quruluşunda, konstruksiyasında şaraoxşar hissələr olan. Şarlı lampa. Şarlı fənər. – Birdən-birə enli, iki tərəfi xiyaban, baş küçəd
is. [alm.] Mexanizmin hərəkətini təmin edən hissələrinin mühərrik birləşməsi
zərf Gözlənilmədən, qəfildən, birdən. Uşaq şarpadan üzüqoylu yıxıldı. – [Dərviş:] Ruqiyyə durub alaçığa qaçdı, orada şarpadan yıxıldı
zərf Dalbadal, arasını kəsmədən, şiddətlə. Şarpaşarp təpəsinə çırpmaq. Şarpaşarp kürəyinə vurmaq. – [Odabaşı:] [Ana] qızını bu halətdə görüb başladı ş
“Şarpıldatmaq”dan f.is
f. Əl, qamçı və s. ilə dalbadal çırpmaq, vurmaq, şappıldatmaq. [Bəbir bəy] gah fit çalır, gah da çəkməsinin boğazından asılan qamçını şappıldadaraq hə
bax şappıltı