bax zəngçi
is. Vəzifəsi kilsə zəngini vurmaqdan ibarət olan kilsə xidmətçisi; zəngçalan
cəm bot. Bitişik, bəzi hallarda isə bölünmüş ləçəkləri olan bitkilər fəsiləsi
is. bot. Zəngvari çiçəyi olan çiçək bitkisi. Zəngçiçəyinin zərif, açıqçəhrayı yarpaqları olur
is. Zəngçinin işi, vəzifəsi
is. məh. Çəkmə boğazını əvəz edən dəri və gön qunc; ketr
[fars.] bax zənci
sif. 1. Çoxlu mal-dövləti, sərvəti, maddi vəsaiti olan, çox varlı. Zəngin ölkə. – Bu kənd böyük, zəngin bir kənd idi
sif. 1. Zəngin edən, varlandıran, sərvəti artıran. 2. xüs. Süxuru zənginləşdirməyə xidmət edən. Zənginləşdirici maddələr
“Zənginləşdirilmək” dən f.is
məch. 1. Zəngin edilmək, daha da varlandırılmaq. 2 Artırılmaq, gücləndirilmək
“Zənginləşdirmək”dən f.is
f. 1. Zəngin etmək, varlandırmaq. Ölkəni zənginləşdirmək. 2. Daha da artırmaq, çoxaltmaq. Öz təcrübəsini zənginləşdirmək
“Zənginləşmək”dən f.is
f. 1. Varlanmaq, varlı olmaq, malı, dövləti daha da artmaq. 2. məc. Biliyi, məlumatı artmaq; əqlən, mənən daha da inkişaf etmək; kamilləşmək
is. 1. Varlılıq, dövlətlilik; böyük sərvətə, dövlətə, mal-mülkə, maddi vəsait və imkanlara malik olma
sif. Zəngi olan. Gəminin zəngli saatı gecə saat 2-ni vururdu
bax zəngvari
is. [fars.] Azərbaycan klassik musiqisində: 12 əsas muğamdan biri. Əsas muğam bunlar idi: üşşaq, nəva, … zəngulə və hicaz
sif. Şəkilcə zəngə oxşayan, görünüşcə zəngə bənzəyən
is. Zəng çalan adam, kilsədə zəng vuran şəxs; zəngçalan
is. [ər.] 1. Kafi dəlil üzərində əsaslanmayan ehtimal, güman, qeyri-qəti fikir. Qəzetin olmadı bu həftə əyan; Yüz yerə getdi zənnü fikrü güman
is. [fars.] klas. 1. Qızıl. Zər ilə olan zor ilə olmaz. (Ata. sözü). Ey mücəssəm duyğu, ey ülvi bəşər; Ey çamırlıq içrə düşmüş saf zər
is. [fars.] Sümükdən və s.-dən qayrılan altıüzlü, üzərində xallar olan oyun daşı (əsasən nərd oyununda istifadə olunur)
is. [fars.] bax zərbaf 2-ci mənada
is. [fars.] 1. Bərli-bəzəkli paltar, bahalı parça. Qızıldan çarpazı, yar düymələri; Əyninə geyib zər-zibaları
sif. Bərli-bəzəkli, süslü; bərli-bəzəkli paltar geymiş. Ələmdar … ağasının zər-zibalı xanımını gözləri qabağına gətirib maya kimi ağappaq əndamına bax
is. [fars.] Bərbəzək, zinət, süs, yaraşıq. Qapılar, divarlar gövhərdir, ipək; Verir libaslara zər-zivər, bəzək
is. [fars.] bot. Düz və sarmaşıq gövdəyə malik ot-bitki (kök və yarpaqlarında olan zəhərli maddələrdən təbabətdə istifadə olunur)
is. [ər.] 1. Vurma, vuruş, zərbə. Zərbənin gücü, şiddəti. Ağac zərbi. – Zərb zəyərəkdən yağ çıxardar
is. [fars.] 1. Bafta, güləbətin, zərli parça toxuyan usta. 2. Qızıl və ya güləbətinlə qarışıq parça, habelə bu parçadan tikilmiş paltar
sif. Zərbafdan biçilmiş, zərbafdan tikilmiş; qızıl və ya güləbətinlə işlənmiş, zərlə sırmalı. Tərifli gözəllər gəlhagəl oldu; Yaşıllı, zərbaflı, allı
is. [ər. zərb və fars. dəst] 1. Qol gücü, qüvvət. Onun zərbdəstindən qolum ağrıdı. 2. məc. Hünər, güc, bacarıq
is. [ər.] 1. Qolaylayaraq bir şeylə şiddətlə vurma; vuruş. Yumruq zərbəsi. Balta zərbəsi. Zərbə səsi
sif. köhn. Zərbəçiliklə əlaqədar olan; qabaqcıl. Zərbəçi fəhlələr. Zərbəçi briqada. // İs. mənasında
is. Zərbəçilərin kütləvi hərəkatı
klas. bax zərbaf 2-ci mənada. Yeri abı zərbəftdən ki, misl və bərabəri bu vaxtadək Lənkəranda görülməmiş ola
sif. mus. Zərb ilə çalınan, vurmaqla çalınan. Zərbəli musiqi aləti. Nağara zərbəli musiqi alətidir
sif. 1. bax zərbəçi. 2. Çox mühüm və təxirəsalınmaz. Zərbəli tapşırıq
is. [ər. “zərbat”dan – zərbələr] köhn. Zərbə, yara. Vurursan sineyi-mollaya zərbət zərbət üstündən. Ə
is. [ər. zərb və fars. …xanə] Metal pul kəsilən yer, rəsmi müəssisə
bax zərbdəst. [Əsgər bəy:] Yaxşı, bir özgə dəfə rast gələndə zərbi-dəstini göstərərsən… M.F.Axundzadə
is. [ər.] Məsəl kimi söylənilən məşhur söz, xalq ifadəsi, atalar sözü. [Hacı:] Nə qədər timsal və zərbi-məsəllər eşitsəniz, uşaqlarınıza deyin, dəftər
bax zərbəli1. Zərbli musiqi alətləri
[ər.] bax zərbi-məsəl. Hər zərbülməsəlin öz tarixi var; Yersiz söz deməyib bizim babalar! H.Hüseynzadə
is. Sarıköynəyin məhəlli adı
sif. [fars.] klas. Sarı. Əşkimi, çöhreyi-zərdimi görüb meyl etməz; Mən eşitmişdim, edər simü zər insanı əziz
is. [fars.] 1. Süd çürüdükdə, qatıq qaldıqda hasil olan sarı, quru, turştəhər maye, su. 2. biol. tib
is. [fars.] Sarı ərik, qaysı (ağacı və meyvəsi)
is. məh. Yerkökü