KAR I is. [ fars. ] İş. Bəsdir oxudun, az qala canın tələf oldu; Bu kardan əl çək (M.Ə.Sabir). KAR II is
KEÇİCİ I sif. Müvəqqəti, ötəri, ötüb-keçən. Yox, Cəlal, bu qədər hissə qapılmaq; Gəncliyin keçici hissidir, ancaq (S
KEÇİNMƏK I f. Yaşamaq, yola getmək. Orada telefonsuz, kitabxanasız necə keçinərəm... (S.Qədirzadə). KEÇİNMƏK II f
KEÇİRMƏK I f. Aşırmaq, addatmaq. O bizi başqa sinif otağına keçirdi və biz hər şeyi təzədən başladıq (Anar)
KEÇİRTMƏK I f. Saxlamaq. Kəbirlinski, nahaq zəhmət çəkmisən, – dedi. – Dublyajı keçirtdik sabaha (Anar)
KEÇMƏK I f. Ötmək, ötüb keçmək, gəlib getmək. Qacar ayaqladı böyük İranı, Tiflisi odlara qaladı, keçdi! (S
KƏF I is. [ fars. ] Köpük, xörəyin üzündə əmələ gələn maddə. Qazan daşdı, kəfin al; Qaynadıqca kəfin al (Bayatı)
KƏFGİR I is. [ fars. ] Xörəyin köpüyünü yığmaq, aş çəkmək üçün alət. Anam əlindəki kəfgirlə iri tavada qovurduğu əti qurdalayıb sözünə əlavə etdi (S
KƏM I is. [ fars. ] Yox; əskik, nöqsan. Eh, oğul, dünyada mən taleyi kəm; Qırx il at belində mürgüləmişəm (S
KƏRƏ I sif. Əridilməmiş yağ. Hərdən Bəyxanım qarı bir tikə lavaşın içində Qubada qoz boyda kərə yağ gətirib həyətdən keçəndə verərdi (Ə
KƏSMƏ I is. Parçanın bir növü. Haqq nəzərin Ələsgərdən kəsmədi; Yar qəddinə yaraşanlar kəsmədi (Aşıq Ələsgər)
KƏSMƏK I f. Doğramaq, bölmək. Yavaş ol, ay kişi, paraları elə kəsirsən ki, elə bil hər biri bir qoçdur (N
KİLKƏ I is. Kətan, yun və s. təmizlənərkən qalan qırıntı. Yundan qalan kilkəni bir yerə yığ. KİLKƏ II is
KİMİ I əvəz. Konkret olmayan şəxsin və ya başqa əşyaların qeyrimüəyyənliyini bildirir. Kimi dərz daşıyır, kimi sovruq sovurur, kimi bostan suvarırdı –
KİP I is. Topa, yığın, qalaq. Meşədən bir kip odun gətirdi. KİP II sif. Sıx, möhkəm. Kip örtülü pəncərədən keçib; Saçlarımı qarışdırır az qala (F
KOMA I is. Ev, daxma. Atasını öldürdülər, komasını yıxdılar (R.Rza). KOMA II is. Topa, yığılmış torpaq, ot, kol
KÖÇ I is. Düşərgə, arandan dağa, dağdan arana getmə. Qoyunun üçü gəldi; Dolandı köçü gəldi (Bayatı). KÖÇ II f
KÖK I is. Ağacın rişəsi. Ağaclar kök üstə qalxır, yüksəlir; Meyvənin şirəsi rişədən gəlir (B.Vahabzadə)
KÖKLƏMƏK I f. Musiqi alətlərinin sazlanması. Bir də tələbələrdən birisi tarı köklədi, çəpik qalxdı (Çəmənzəminli)
KÖPÜK I is. Bişirilən şeyin üzündə əmələ gələn qabarcıqlar. Dilbər mürəbbənin köpüyünü yığmaq üçün kəfgir gətirdi
KRAN I is. [ holl. ] Lülək. Burada krandan su şırıltı ilə axırdı (Q.İlkin). KRAN II is. [ alm. ] Ağırlıq qaldıran mexanizm
KÜLÇƏ I is. Filiz qırıntısı. Aslan qranit külçəsi kimi ağır və güclü idi (M.İbrahimov). KÜLÇƏ II is. Çörək, bayram çörəyi
KÜLFƏT I is. [ ər. ] Ailə, oğul-uşaq. Nə lazım qardaş, kasıb adamam, bir sürü külfət sahibiyəm (N.Vəzirov)
KÜLLÜ I sif. Kül olan, küllənmiş. Gördüyün küllü kömbədir; bazara çıxıb qoğal olub (Ata. sözü). KÜLLÜ II sif
KÜNDƏ I is. [ fars. ] Yaymaq və yastıqlanmaq üçün müxtəlif ölçülərdə kəsilmiş və girdə şəklə salınmış xəmir parçası
KÜP I is. Gildən hazırlanmış böyük su qabı. Küpə girməyən üzüm sirkə olmaz (Ata. sözü). KÜP II is. Balta, bel və s
KÜRƏ I is. [ fars. ] Ocaq. O saat sinəsi dəmirçi kürəsi kimi yanmağa başladı (Dastanlar). KÜRƏ II is
KÜRƏK I is. Avar çəkmək üçün alət. Oğlan tez kürəkləri buraxıb onu qolları arasına aldı (S.Qədirzadə)
KÜRƏKLİ I sif. Kürəyi enli. Mən uzun boylu, enli kürəkli komendantımızın yanına gedib, Güləbətinin dediklərini ona danışdım (M
KÜRSÜ I is. [ ər. ] Bir neçə pilləli oturacaq, taxt, stul. Amma necə deyərlər, kürsüyə çıxmaq bir ayıb, kürsüdən düşmək iki ayıb (Anar)
KÜRÜ I is. Balıq, badımcan və s.-nin içində olan yeməli toxumlar. Masanın üstündə buğlanan çay, təzə təndir çörəyi, bal, yağ, kürü, qaymaq yan-yana dü
KÜT I is. Təndirin divarından odun üstünə düşmüş çörək. Xəmrəmiz arvadlardan olmasa, çörəyimiz küt gedər (Ə
KÜTLƏ I is. [ ər. ] Əməkçi xalq, əhali. Bir yerdə toplanmış həyəcanlı kəndli kütləsi qızğın seldən pis olur (M
QABAQ I is. bot. Balqabaq. Qarpız, qovun və xiyar cinsindən olub, sarımtıl bostan bitkisidir. Sonra bibim haradansa bir ovuc qabaq toxumu tapdı, bir n
QABAQLIQ I is. Qadınların alınlarına vurduqları qızıl, gümüş və s.-dən bəzək. QABAQLIQ II is. Qabaq əkilmiş yer
QABAR I is. Çox sürtülməkdən, toxunmaqdan, əzilməkdən suluqlamış, yaxud döyənək olmuş yer. Ayaqlarım yolunda qat-qat qabar bağlamış (R
QABARMAQ I f. Qabar əmələ gəlmək, qabar olmaq. Var ol, bala, yorulsa da, qabarsa da əl; Bir daş üstə bir daş qoya hər insan (Ə
QABLAMA I is. Qulpsuz və ya qulplu qapağı olan kiçik mis qab. Tamaşa xala bir qablama isti süd töküb stola qoydu (M
QAC I is. Düşmən, zidd, əks. Mən cəhalətlə əzəldən qac idim (S.Rüstəm). QAC II is. məh. Yer sulamaq üçün qazılan kiçik arx
QAĞA I is. dan. Hörmət üçün böyük qardaşa, əmiyə, dayıya və ümumiyyətlə, yaxın adama müraciətlə işlənən söz
QAX I is. Qurudulmuş meyvə. Pul yoxdur, toyuq, ördək, qax, qoz ki vardır, bunları gətirin borclarınıza hesab edək (S
QAXAC I is. Qurudulmuş ət. Çörək gün altında quruyub qaxaca dönmüşdü (Ə.Əbülhəsən). QAXAC II is. Quru, arıq
QALA I is. [ ər. ] Müdafiə məqsədi ilə çəkilmiş istehkam, hasar. Ətrafında sıldırım, keçilməz qala çəkib (B
QALIN I sif. Sıx. Saman və ot tayaları, qalın kol-kos, yaşıl ağaclar islandıqca havanı xoş bir ətirlə doldururdu (M
QAN I is. Orqanizmdə damarlarla dövr edib, onun bütün hüceyrələrinin qidalanmasını və maddələr mübadiləsini təmin edən qırmızı maye
QANLI I is. Qatil. Hər bir halda qanlı qanlıdan əl çəkməz (C.Cabbarlı). QANLI II sif. Qana batmış, qana bulaşmış
QANUN I is. [ ər. ] Hamı üçün məcburi olan üsul, qayda, hökm. Deyirlər, yatacaq yenə mədənlər; Sizin qanunda da yoxdur bir kəsər (S
QAPILMAQ I f. Dartıb almaq, qamarlamaq. Papağı başından qapıldı. QAPILMAQ II f. Bir şeyə həddindən artıq aludə olmaq, uymaq
QARA I is. Yer kürəsinin torpaqla örtülü hissəsi; torpaq. Qarada və suda. QARA II is. Plovla yeyilən, müxtəlif şeylərdən hazırlanmış xuruş
QARACA I is. k.t. Dəni qara toz halına salan taxıl xəstəliyi. QARACA II is. Azərbaycanda bitki adlarından biri