BİMƏKAN

sif. [ fars. bi… və ər. məkan] Məkansız, yersiz-yurdsuz.
Həsrətindən xəstə düşdüm; Mən biməkan, ağrın alım. Aşıq Əsəd.

BİMEHR
BİMƏQAM

Digər lüğətlərdə