BİMÜR(ÜV)VƏT
f. və ə. 1) mürvətsiz, insafsız, qəddar; 2) alçaq, namərd.
BİMÜR(ÜV)VƏT
f. və ə. 1) mürvətsiz, insafsız, qəddar; 2) alçaq, namərd.
fars. bi + ər. mürüvvət Mürüvvətsiz, insafsız, amansız, rəhmsiz; ədalətsiz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ay bimürvət, çıxdı canım, Müjganların tökdü
Tam oxu »dan. bax bimürüvvət. Ay bimürvət, nədir mənim günahım; Çəkirsən zülfündən dara sən məni. Aşıq Hüseyn
Tam oxu »