1. Gözlənmədən, qəflətən, qəfildən, nagah. Birdən yıxılmaq. Birdən qulağıma bir səs dəydi. Birdən dili tutulmaq.
– …Yazırsan ki, istəyirəm bir işə əl vuram, birdən məni gərnəşmə tutur.
Məşədi Əsgər getmək istəyəndə, Həsənəli bəyin sözü birdən yadına düşdü.
Birdən tingə başından … bir dəstə qız onun qarşısına çıxdı.
2. Bir dəfədə, bir dəfəyə. Bir stəkan suyu birdən içdi.
// Eyni zamanda, bir vaxtda. Hamı birdən oxudu. Hamınız birdən danışmayın.
– Ey bivəfa, məni cana yetirdin; Munca cövrü cəfa birdən olurmu?
◊ Birdən-ikiyə – heç.
[Badam xala:] …Məni birdən-ikiyə iclasda görmüsən?
Mən birdən-ikiyə danışmamışam.