ər. cəzə – fəryad, haray, qışqırıq, bağırtı, fəzə – qorxu, birindən ehtiyat etmə
(“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Oğul, cəzə-fəzə eləməkdən bir şey çıxmaz. Keçənə güzəşt deyərlər. (“Alı kişi”)
*
– Ay Koroğlu, niyə bu qədər cəza-fəza eyləyirsən? (“Düratın itməyi”)