◊ Damağı çağ – bax damağı kök.
Əhmədin kefi saz, damağı çağdır.
Dedim: – Cütçü baba, sağ ol, çox sağ ol! Daima kefi kök, damağı çağ ol!
Yamaclar gülür bu yaz; Damağın çağ, kefin saz.
Damağı çağ olmaq – kefi kök olmaq, çox şad olmaq.
Damağı çatlamaq – nəşəyə gəlmək, ruhlanmaq, ruhu yüksəlmək.
Damağı çəkmək – ürəyi istəmək, kefi istəmək, kefinə gəlmək.
Bu gün damağım çəkdi, aldım, sabah kefim istədi, boşadım, – vəssalam!
Damağı gəlmək – həvəsə gəlmək, həvəslənmək.
Siz bunu sanmayın həqiqətdir; Damağım gəldi, bir zərafətdir.
Damağı kök – kefi kök, kefi saz, şad, qayğısız.
Damağı qalxmaq – kefi kök olmaq, nəşələnmək, sevinmək, həvəsə gəlmək.
Damağı pozulmaq – kefi xarab olmaq, əhvalı pozulmaq, qanı qaralmaq.
Damağı sazlaşmaq – kefi açılmaq, könlü açılmaq.
[Onun] bulud kimi tutulmuş qaşqabağı açıldı, gözləri gülüb damağı sazlaşdı. “”.
Damağı yanmaq – arzusuna çatmamaq, məyus olmaq.
Damağına dəymək – toxunmaq, ürəyini sındırmaq, küsdürmək, pərt etmək, incik salmaq.
Damağını pozmaq – kefini xarab etmək, əhvalını pozmaq.
Damağını sallamaq – küsmək, pərt olmaq, narazı qalmaq.
Bütün qonaqlar damaqlarını salladılar.
Damaq qoymaq (etmək) – nəşəsini pozmaq, arzusunu (həsrətini) ürəyində qoymaq.
Qovurmanın iyi Yəhya Kamalı damaq etmişdi.
Damaq sallamaq – bikef olmaq, əhvalı olmamaq, dilxor olmaq; küsmək, incimək.
Damağını niyə sallayırsan? Barmağından üzüyünü, başından yaylığını aparmayıb ki?!
Damaq üstə (damaqda) olmaq – kefdə olmaq, kef çəkmək, xoş güzəran keçirmək.
[Şahbaz bəy:] Arvad al, qoy evdə evdarlıq etsin, sən də kefdə, damaqda ol.
[Səkinə qarı:] Həmişə damaqda olasan, ay Züleyxa!
Damaq vermək – ləzzət vermək, nəşə vermək, kef vermək, nəşələndirmək.
Damaqdan düşmək – ruhdan düşmək, kefi pozulmaq, pərt olmaq.
Damaqdan salmaq – pərt etmək, kefini pozmaq, ruhdan salmaq, qanını qaraltmaq.
[Qərib:] Mən gedirdim, dostum çıxdı qabaqdan; Acı sözün salmaz məni damaqdan. “”.
