DEŞMƏK

f.
1. Deşik açmaq, dəlmək. Burğu ilə taxtanı deşmək. Divarı deşmək. Siçan döşəməni deşib.
[Eyvaz kişi] bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı. Ə.Vəliyev.

2. İynə və s. ucuiti şey batıraraq dəlik açmaq. Çibanı deşmək.
3. məc. Dərinlərə işləmək, çox dərin təsir etmək. Şaxta adamın beynini deşir.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • DEŞMƏK DEŞMƏK Güləsərin etirazına fikir vermədən iynəni sapladı. Gelinin qulağını deşdi (İ.Şıxlı); DƏLMƏK Onun qollarını ən azı iyirmi güllə dəlib keçmişdi (
  • DEŞMƏK dəlmək — oymaq — burğulamaq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • DEŞMƏK DEŞMƏK – BAĞLAMAQ Bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı (Ə.Vəliyev); Tez bəndi bağlayın, hər yeri su basacaq (“Azərb
DEŞMƏ
DETAL

Digər lüğətlərdə

-н-(ь) зарапортова́ться како́й-никако́й куртуа́зный неордина́рность непобеди́мый окатоли́чивать отбу́чиваться ри́зничий сиа́мка добе́ливаться доста́вить исповеда́льность облучи́ться поп-а́рт прошпаклёвывать скула́ телерадиокомите́т airwards bisulcated crack-skull quick ground thyme camphor армейский декабрьский