DOTƏLƏB

sif.
1. Tələb edən, istəyən, almağa, əldə etməyə şiddətli həvəsi, arzusu olan.
Surxay! Sən bilirsən ki, bütün dünya ona dotələb idi. C.Cabbarlı.

2. Özünü cəsarətlə irəli atan, qorxmayan; özünü davaya, toqquşmağa, mübahisəyə hazır kimi göstərən və buna hazır olan.
DOTÁSİYA
DOTƏLƏBANƏ

Digər lüğətlərdə