1. Göz önündə olmayan və ya uzaqda olan bir şeyi və ya şəxsi göstərmək üçün işlədilən əvəzlik – o, özü. Haman kitab. Haman oğlan.
– Haman gündən işə başladım.
Haman qız bütün səyahətçilərin qəlbini özünə məftun etmişdi.
2. zərf Əlüstü, dərhal, o saat, tez.
Aradan keçmədi bir öylə zaman; Bu dönüş Gülnazı sarsıtdı haman.
[Ceyniz:] Qardaşımın sözləri bir ox olaraq atamın ürəyinə sancıldı, haman bağırdı.
haman-haman bax haman 2-ci mənada.