1. Haqq və insafa uyğun olmayan; ədalətsiz, nahaq, əsassız. Haqsız iddia. Haqsız cəza.
– Mürsəqulu … haqsız işə razı olmayan bir adam idi.
[Tahir:] …Mən özümdən başqa hamını günahkar hesab eləməkdə haqsızam.
// Əbəs, nahaq, bihudə, boş yerə.
[Rüstəm:] Haqsız qanlar axmasın deyə; Səyavuşla Piran gəldi bir rəyə.
□ Haqsız yerə – əbəs, nahaq, heç bir ehtiyac olmadan, boş yerə.
[Qanpolad:] Səlim! Burax, haqsız yerə tökmə qan.
Xanım haqsız yerə [Sarıköynəyi] söyüb-danlamağa, döyübincitməyə başlayır.
2. Heç bir haqqı, hüququ olmayan.