1. Danışarkən bəzi səsləri qeyri-iradi təkrar edərək çətinliklə danışmaq.
Qızı elçilər danışdırırlar ki, görsünlər, qız kar deyil, eşidirmi, lal deyil və kəkələmir.
// məc. Nə deyəcəyini bilməyib dili çaşmaq, dili söz tutmamaq, qırıq-qırıq danışmaq. Nəsrəddin başlayır kəkələməyə… “M.N.lətif.
” Burada müqəssir kəkələdi və cavab verə bilmədi.
2. bax kəkələnmək.