1. k.t. Müəyyən xüsusiyyət vermək üçün bir bitki gözcük və ya saplağının başqa bitkiyə calanması; qələm, calaq.
□ Peyvənd etmək (vurmaq) – qələm etmək, calamaq.
Vurduq ağaclara biz peyvənd, calaq.
2. tib. Hər hansı bir xəstəliyin qarşısını almaq və ya onu zəiflətmək məqsədilə bədənə vaksin yeritmə. Qızılcaya qarşı peyvənd.
□ Peyvənd etmək (vurmaq) – bədənə vaksin yeritmək. Uşağı peyvənd etmək.
3. məc. Bitişmə, canlanma.
Bir şişə ki, oldu parə-parə; Peyvəndinə varmı hiç çarə?
□ Peyvənd etmək – bir-birinə calamaq, bitişdirmək.
Məryəm isə onun boynunu qucub sözlərini, sorğularını bir-birinə peyvənd edərək dedi…
