1. Duru, qatı və ya dənə halında olan xörəyi qabdan götürüb yemək üçün ağac və ya metal alət. Xörək qaşığı. Çay qaşığı. Taxta qaşıq. Gümüş qaşıq.
– Ağsaqqal həkim qaşıq tapıb Dəmirova bir xörək qaşığı acı dərman içirtdi.
2. Bir qaşıq dolusu, bir qaşığın tutduğu miqdar. Bir qaşıq dərman. İki qaşıq un.
□ Bir qaşıq məc. – bir az, cüzi miqdarda. Bir qaşıq şorba içdim. Bir qaşıq su ver.
– İstilik, soyuqluq, qaranlıq, işıq; Azalmır bir qaşıq, artmır bir qaşıq…
3. mus. İçərisi xırda zınqırovlarla doldurulmuş, ağzı qapalı, iki iri qaşıq biçimli qabın silkələnməsi yolu ilə səslənən zərbli musiqi aləti.
