1. Tünd-qırmızı, çox qırmızı, lap qırmızı. Qıpqırmızı alma.
– …Bu adamın üzü ətli, yanaqları qıpqırmızı, vücudu sapsağlam idi.
Qıpqırmızı don geyindi ellərim; Qaranlığı boğazlayıb doğdu gün.
□ Qıpqırmızı kəsilmək – utanaraq üzü qızarmaq. Bu əsnada Kiçikbəyim içəri girdi, Vaqifi görüb utanaraq özünü itirdi.
Qıpqırmızı kəsilib salam verdi…
Qıpqırmızı olmaq (qızarmaq) – utanaraq, yaxud acıqdan, pərtlikdən, həyəcandan sifəti qızarmaq.
Zavallının iztirabı artmışdı və üz-gözü qıpqırmızı olmuşdu.
Zeynəbin yanaqları qıpqırmızı qızarmışdı; ürəyi də əsirdi.
2. məc. dan. Tamamilə, apaçıq, açıqdanaçığa, qabacasına. Qıpqırmızı yalan.
3. zərf Həyasızcasına, utanmazcasına, yalandan. Qıpqırmızı üzünə durmaq. Qıpqırmızı danışmaq.
