QƏBİH

sif. [ ər. ] köhn.
1. Çirkin, yaraşıqsız, kifir. Qəbih üz. Qəbih əndam.
2. Qəbahətli, nalayiq, yaraşmayan, ləyaqətsiz, pis. Qəbih söz. Qəbih iş.
[Qəmər:] Yox, özgənin məktubunu oxumaq qəbih şeydir. S.S.Axundov.
Adamlara ləqəb qoymaq keçmişin qəbih adətlərindən biri idi. H.Sarabski.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QƏBİH qəbih bax 1. eybəcər; 2. ləyaqətsiz
  • QƏBİH qəbahətli — nalayiq — ləyaqətsiz
  • QƏBİH çirkin — kifir — yaraşıqsız
QƏBALI
QƏBİL

Digər lüğətlərdə

-ше скоморо́шеский вольте́ровский вти́скивать души́ться жи́ро заскользи́ть землеве́д кирпи́ч нави́сший неплодоро́дный самолёто-вы́лет столь хло́пья гиря addle-headed Bellona palpate patriotic radioresistance roughly undebatable депутатский дивизион умерщвление