Məni qoca gördü, rübəndin açdı; Ala gözlərinə gözüm sataşdı.
Axırda Minnət xanım rübəndini açıb Mərcanın üzünə baxır.
// məc. Təşbehlərdə: örtü, pərdə mənasında.
Rübənd tut üzə, dağlar; Gəlməsin gözə dağlar. ().
Təbiət bürünür ağ rübəndinə; Dağların əhvalı pozulur yenə.
Yatağından dirçəlməmiş Şahtaxtı kəndi; Gərilmiş hər pəncərəyə uyqu rübəndi.