1. “Sallamaq”dan f.is.
2. zərf Bir ucunu aşağı salladaraq, uzadaraq. Belbağını sallama bağlamaq. Kəlağayını sallama örtmək.
– Zərnigar xanım uzun donunun ətəyi ilə gözlərini silə-silə Şamxalın arxasınca cığıra düşdü və oğlunun enli kürəyinə yapışmış tərli köynəyinə, belindəki sallama kəmərinə … baxdı.
3. bax çobanbayatısı.
[Cəbi:] İndi sən bir sallama bayatı çal, gör mən necə oyadıram.
4. Sırğadan, çilçıraqdan və s.-dən bəzək kimi sallanan hissəciklər. Sallama sırğa taxmaq. Sallama çilçıraq.