SAYTAL

sif. məh. Boylu-buxunlu, enlikürək, bazburudlu; yekə, iri, sağlam. Saytal adam. – [Alo:] Qanlı hər adama əl vurmaz.
O həmişə saytal axtarar, – dedi. S.Rəhimov.

// İri, yekə, kök, ətli. Saytal qoç.
[Feyzi] sürünü saymamışdan qabaq on baş saytal quzulu qoyun seçib öz alaçığının yanına ötürmüşdü. B.Bayramov.

SAYSIZ-HESABSIZ
SAZ₂

Digər lüğətlərdə