1. Getmək, keçmək, uzaqlaşmaq, çəkilmək (nəzərə çarpmadan).
Arabir səkilərlə keçənlər mühüm bir işi olan adamlar kimi küçələrdən tez sovuşub gedirdi.
Rüxsara bir şey edir kimi, çiyinləri üstündən geriyə baxdı, gödək tumanlı bir qaraltı sağdan sovuşub yuxarıya ötdü.
// Əkilmək, sivişmək, yayınmaq, xəlvəti qaçmaq.
Balaca Sabir günorta yeməyini yeyib sovuşdu.
2. Ötmək, keçmək; keçib getmək, ötüb keçmək.
[Axund:] Hərçənd ki, az qalmışdı aralıqda güllə mənə dəysin, amma şükür Allaha ki, xata yandan sovuşdu.
[İlyas Adiləyə:] Beləliklə, ilk fəlakət sovuşdu, yoxsa hər ikimiz uçuruma aşıb məhv olacaqdıq.
// Eyni zamanda vaxt, zaman, mövsüm haqqında.
Həftə sovuşdu, getdi; Ay gəldi, başa çatdı.
3. Dayanmaq, ara vermək, kəsmək, keçmək, ötmək.
Qoy yağış sovuşsun, sonra söylə!
4. məc. Yaddan çıxmaq, unudulmaq; yox olmaq, keçib getmək.
Amma o duyğu tez sovuşdu məndən; Vallah, gərək başın düşsün bədəndən.
[Bəhram:] Bəhram, qorx! Qorx öz vicdanından! Sən ki Saranın xatiri üçün bu işə iqdam etmişdin, nə tez sovuşdun!
Pirinin dilxorluğu bir anda sovuşdu.