1. sif. Sırıq vurulmuş, sırıq atılmış. Sırıqlı paltar.
– [Rəiyyətin] isti-soyuqdan saxlayan motal papağı, bir də döşü sırıqlı, ətəyi büzməli arxalığı var idi.
[Əsgər bəy] sarı, ipək arxalığının sırıqlı boğazının cılıqqalarını açdı.
2. is. Gödəkcə, candonu. Sırıqlı tikdirmək.
– Şofer əynindəki sırıqlını çıxarıb [Aydının] dalınca qışqırdı.
[Firəngiz Şahinə:] Əgər sən üşüyürsənsə, götür sırıqlını gey…