1. Toxumu səpin üçün hazırlanmış torpağa səpələmək; toxum atmaq, əkmək. Çiyid səpmək. – …Vəliqulu çöldə idi.
Zəmiyə toxum səpirdi.
[Tarverdi:] …İkicə pud bu il yerə [buğda] səpdim.
2. Tökmək (toz halında olan şeylər haqqında). Tarlaya dərman səpmək. Qapının qabağına qum səpmək.
– Firəngiz göbələklərin çökəyinə duz səpib, bir-bir közün üstünə düzürdü.
// Dən atmaq, yem tökmək.
[Novruzəli xana:] Xan, qadanı alım, bu xoruzlar qaldılar burada, heyvandılar, qoyaydın qıçlarını açıb bir az burada dən səpəydim.
Sənəm qarı balağından çəngə ilə dən götürüb … toyuqcücələrə səpirdi.
// Çiləmək, tökmək, səpələmək (maye haqqında). Başına ətir səpmək.
– Araşqının təpəndə; Üzə gülab səpəndə; Könül çatar murada; Ağ üzündən öpəndə. ().
Əyyarlar başladılar Dəmirçioğlunun üstünə bihuşdarı səpməyə. “”.
…Nökərlər də Rzaquluxanın üzünə su səpib huşa gətirməyə çalışırdılar.
3. Pərakəndə halda atmaq, necə gəldi atmaq, tökmək, töküb-töküşdürmək. Paltarları evin içinə səpmək.
– Bir gün Sürəyyanın cehizlərini qayınatası çıxardıb, evdən birbəbir həyətə səpdi.
[Birinci fəhlə:] Budur ha, genə kağız səpiblər ki…
4. Yağmaq, səpələmək. Yağış səpir.
– Səpir qarı ağaclara, kollara; Dərələrə, təpələrə, yollara.
5. Atmaq (çoxlu miqdarda). Səlim dayana bilmədi.
Bir qatar güllə səpdi…
6. Obrazlı təşbehlərdə: işıq səpmək, nur səpmək, səadət çiçəyi səpmək və s.
7. Bir sıra isimlərlə işlənərək müxtəlif ifadələr düzəldilir; məs.: yarasına duz səpmək, gözünə torpaq səpmək, ürəyinə soyuq su səpmək və s.