TURŞUMUŞ

f.sif.
1. İstidən, çox qalmaqdan və ya başqa səbəbdən qıcqırmış, qıcqırıb xarab olmuş, şişib qoxumuş. Turşumuş süd.
– İrəlidəki qalın meşədən turşumuş xəzəl qoxusu gəlirdi. M.Hüseyn.

2. məc. Narazı, pərt; narazılıq ifadə edən. Narazılığı turşumuş üzündən bilinir.
– Nurcahan xala həyətə girər, nəzəri kişinin turşumuş sifətinə sataşdıqda qıçları quruyardı. H.Sarabski.

TURŞUMAQ
TURŞUTMA

Digər lüğətlərdə

буты́лочка взгомони́ться враба́тываться ле́ший почкосложе́ние проверя́ться фанфарообра́зный добро́тный кенгури́ный кошева́ лимона́дный обставля́ться стрело́к уважи́тельно зень шалапут binary star bivoltine chitlin endmost insomnious sloop vacate златоуст поляризационный