sif. 1. Atası-anası, yaxud atası və ya anası ölmüş. Yetim uşaq. Atadan yetim qız.
– Qürbət içrə fəhləliklə saxlar idi öz başın; Həm vətəndə dul anasın, yetim bacı, qardaşın. A.Səhhət.
// İs. mənasında. Yetimə cancan deyən çox olar, çörək verən az. (
Ata. sözü ).
Yetim malına göz dikdiyin nədir daim; Həlal kəsb məgər narəvadır, ey vaiz? S.Ə.Şirvani.
Yetimlər məlul-məlul Aslanın əlinə baxdılar. C.Cabbarlı.
Bu gün isə Hüseyn artıq arxasız və kimsəsiz bir yetimdir. S.Rəhman.
□ Atadan (anadan) yetim – atası (anası) ölmüş.
Bu iki uşaq atadan yetim idi … və ataları bunlara bir şey qoymamışdı. S.S.Axundov.
2. məc. Fağır, yazıq, aciz, zavallı, miskin mənasında.
[Əsgər:] Bircə deyin görüm, mən yetimin təqsiri nədir? N.Vəzirov.
Bu gün görürdüm ki, yetim iranlılar sevincək qaçırlar konsulxanaya ki, … məşrutənin təzə elan olunmağı barəsində konsula mübarəkbadlıq versinlər. C.Məmmədquluzadə.
İndi bəlkə mən yetimin də günü ağardı, – deyə, Səməd pıçıldadı. İ.Hüseynov.
◊ Yetim segah – Azərbaycan muğamlarından birinin adı.
Fışqırıq çala-çala, dodaqaltı yetim segah oxuya-oxuya malı sahmanladı. Mir Cəlal.
Yetimlər evi köhn. – bax
yetimxana.