Şırıl-şırıl, çağlaya-çağlaya. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çadırın qumaş dəliyinin ağac halqası. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çıxaraq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çıxarmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: cıqqa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu durnanın başındakı çıqqanı yolub, Eyvazın araqçınına sancdı
Çıxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yüyən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Çılpaq, soyunmuş, üryan. 2. Məcazi mənada: fağır, möhtac, yoxsul. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Soyunmuş, lüt, çılpaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qızılla bəzənmiş paltar və başqa şeylər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çırpıntı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Məcazi mənada: yenicə doğmaq, çıxmaq (günəş haqqında). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə ki səhər acildi, hələ heç gün çırtlamamışdan Koroğlu yerindən
Bax: çırtlamaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gün çırtanda üç nəfər də götürüb yeridi düşərgəyə. (“Mərcan xanımın Çənlibelə gəlməyi”) (İ
1. Atın qabaq ayaqlarını bağlamaq üçün ip, kəndir. 2. Məcazi mənada: buxov. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Özün görürsən ki, ayağıma çidar olub, mənim
Nə xeyri var? nə fayda? təəssüf ki ... (ara söz kimi işlənir). Onun o tərəf-bu tərəfinə keçdi, çağırdı, amma çifayda – Qurbani ayılmadı ki, ayılmadı
Çiyin. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: çillə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəmirçioğlu yayı çiynindən aşırdı, oxları bir-bir çilləyi-kamana mindirib, yerindən tərpənəni vurub yerə sal
fars. çellə Yay-oxun kirişinə deyilir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Prof. B.Əhmədov “Etimologiya lüğəti”ndə yazır: Görünür, kiriş 40 sapdan (ipdən) e
fars. çellə 1. Doğuşdan, toydan və ya ölümdən keçən qırxgünlük müddət. 2. Qışın böyük və kiçik çillədən ibarət ilk iki ayı (60 gün)
Adətən, gəlin toydan sonra, zahı qadınla körpəsi isə doğuşdan sonra 40 gün çilləli hesab olunur. Bu dövr təhlükəli sayılır
Bax: çillə çıxartmaq.
Axar suyun qabağına yığılan çör-çöp, zir-zibil. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə bil qabağı çilləkən basmış dağ selinin qabağı açıldı
Mürgü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Yuxulamaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Nigar xanımı oturduğu yerdə çimir apardı. (“Mərcan xanımın Çənlibelə gəlməyi”) (İ
Mürgüləmək, yuxulamaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Şifahi ədəbiyyat örnəklərində Çin və Mancuriya belə adlanıb. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvazım bənzər laçına, Sonalar heyran saçına, Vermərəm Çinə
Dövrələmə, çəpər kimi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dialektlərdə çitəmə qarğıdan hörülmüş çəpərə deyilir
Lüğətlərdə “yuxarı təbəqədən olanların aşağı təbəqəyə mənsub olanlara verdikləri təhqiramiz ad” kimi qeydə alınır
Mal-qara alveri ilə məşğul olan adam. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) – Ay bala, çodar olmayıb nə olacaq! Görmürsən pal-paltarını? Görünür ki, bunların
Çoxalmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çox. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qaynamaq, fışqırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çocuq, evdəkilər, ailə (ev adamları); uşaq, uşaqlar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: çöngür.
Bax: çövkən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gördü bir neçə saray adamı qabaqda, onların arxasınca əllərində çovğan olan bir neçə xacə, sonra isə Nigar
1. At üstündə ucu əyri çomaqla oynanılan top-top oyunu (bu oyunda istifadə olunan çomaq da çövkən adlanır)
Bax: çovkan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sapmaq, pozulmaq. Neylərəm bağçanı barı olmasa, Neylərəm heyvanı, narı olmasa, Bir igidin dünya varı olmasa, Yeləksiz ox kimi çovar deyərlər
Düşmək, üstünə düşmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: çavuş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xotkarın dilindən qızı Nigara yaz ki, “bu naməni sənə verən adam mənim çovuşumdur
Bax: çavuş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bu sözün “fərmanları, qərarları, hökmləri uca səslə camaata elan edən şəxs”, “aşağırütbəli məmur”, “zəvvarları müşayiət edən, onların yola düşməsini v
Hədiyyə; elə ənama deyərlər ki, bir dilavər cəngdə bahadırlıq edə və ya vəzifəsində mahir bir adam nadir bir şey işləyə, müqabilində verilər; mükafat,
Zəif, tavanasız. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Zəifləmək, çevrilmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Simli musiqi aləti. Gücü olan kəndisini Öyməyi layiq deyil, Al əlinə çöngürünü, Bu cəngi dövrana gəl
Dialektlərdə: 1) yorğan-döşəyin içərisində işlənib xarab olmuş yun; 2) yun daranarkən darağın dişlərində qalan yararsız hissə
Bax: çovkan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)