Bax: vağya.
Pislik edən, araqarışdıran, sözgəzdirən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) – Ayə, vayıs oğlu vayıs, yolu niyə kəsifsən? (“Pərizad xanımın Çənlibelə gəlməy
Əsassız olaraq adı pisliyə çıxmış. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yazıqsan. Sonra məni vayqanlı görmə
Şey, mal. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəmirçioğlu düşməz gücdən, Qorxmaz müxənnətdən, bicdən, Bac allam nağdıdan, vecdən, Dəmirçioğlu mənəm, mənəm!
Lazımsız, yararsız, dəyərsiz, xeyirsiz, işəgəlməz, bikara. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu, mən çox vecəgəlməz adam imişəm
Dayaq, arxa. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Günah, məsuliyyət; babal. Qanlı fələk məni yardan alıbdı, Sürgün edib dağa-daşa salıbdı; Gözü yolda intizarlım qalıbdı, Batmışam vəbala, cana, ağlaram
1. Üz, sifət, çöhrə. 2. Yol, üsul, vasitə. 3. Səbəb, münasibət. Vəchi nədi, nə eşitsən iradə? Yar yarın haqqına yetmək çağıdı
Ayüzlü. Qabağı vəchi-qəmər, Yanağı əhməridi bu? (“Alı xan”)
Belə, şəkildə, surətdə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bir iş üçün təyin olunan vaxt, müddət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İndi sabah yox, o birigün vədəsidir
Bax: vələdüzna. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
ər. vələd – övlad + zina – qeyri-qanuni əlaqə Qeyri-rəsmi nikahdan olmuş övlad, bic. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dilimizdə təhqir, söyüş mənasında i
Tədriclə, yavaş-yavaş. Vər “dərəcə, qat” mənasında işlənir. Mehriban geyərdi al ilə qara, Vücudum şəhrini vermişdim yara; Əgər gəlməsəydin bizim diyar
1. Bir şəxsin və ya bir şeyin malik olduğu sifət, keyfiyyət, hal; səciyyə. 2. Tərif, mədh. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xacə Yaqub camaatın arasına g
Bir şəxs və ya bir şeyin hal və xüsusiyyətini söyləyərək təsvir etmə. Könül, sənə vəsfi-halım söyləyim, Yarəb, bu dünyada necolur könlüm, Hərdən dərvi
Qaşa çəkilən qara rəngli boya. Qaşlara vəsmə yaxıb, Sürmə ala gözdə durur. (“Şahzadə Seyfəlmülük və Bədiəlcamal”) * Vəsm
Şübhə, tərəddüd, qorxu, səksəkə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Aşıq Cünun Məhbub xanımın bu sual-cavabından bir az vəsvəsəyə düşdü
Bax: vəzm.
Nəbz. Əvvəl-əvvəl napak qarı gəldi, Qurbaninin vəzmini əlinə alıb dedi: – Oy aman, bununku onnandı..
Çəki, ağırlıq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəlilər qiymətdə ağır, vəzndə yüngül nə vardısa, götürdülər
Dastanda ölkə, məmləkət, mahal, əyalət, ərazi mənasında işlənir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Müasir dildə “böyük inzibati ərazi bölgüsü” mənasını ve
Deməli, demək, bu halda, belə isə, indi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Asta, yavaş-yavaş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaraq, ləvazimat. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Talan etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Arxa, kürək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ət qovurması. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxa. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxın. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaraşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxınlaşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Par-par (parlamaq). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Alov kimi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Parıldamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yumru. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yan, ətraf. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. İki küsülü tərəfi barışdıran adam; vasitəçi; köməkçi, havadar. 2. Sağdış, soldış. Dastanlarda sonuncu mənaya rast gəlinir
Əks-səda vermək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Aşıq, ozan. Qızlardan biri onu görüb, qaçdı Əslinin yanına ki: – Əsli bacı, bir yanşaq dayanıb bağçanın ağzında, elə yanıqlı-yanıqlı oxuyur ki
Lopa-lopa. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sıx, gur yunlu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yəhər, gül. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaralı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dostlar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xoşbəxt olmaq; bərəkət tapmaq, sağalmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qərar vermək, hazırlanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ördəyin erkəyi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Poeziyada, adətən, “yaşılbaş sona” kimi rast gəlinir, gözəl mənasında işlənir
Ömür sürmək, yaşamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qadınların yad kişilərdən yaşınmaq üçün üzlərinin adətən gözdən aşağı hissəsini örtdükləri örtü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dərzidən bir dəst gözəl