(Meğri) zəhər. – Ögey ana gətirey, südin içinə ağmir saley
(Ağdam, Bərdə, Qazax, Şuşa, Tərtər) ehtiyac üçün üyüdülən azacıq taxıl ◊ Ağnağaz eləməx’ – azacıq taxıl üyütmək
I (Basarkeçər) qısa söhbət. – Ay aşıx, ağnağızdan doydux, indi nağıla başda II (Qazax, Şuşa, Tovuz) bax ağnağaz
(Ağdam, Bərdə, Qazax, Şəki, Şuşa) bax ağanax. – Bizim heyvannar hamısı bir sahat ağnaxda sərinniyillər (Bərdə)
(Qazax, Zəngibasar) uçub tökülmək. – Öy ağneyif tökülör (Qazax)
(Meğri) diyirlətmək. – Quzay yaməşdan uxarta daş ağnatmışam ki, üç utax tikar
(Cəbrayıl, Mingəçevir) bax ağnağaz
(Sabirabad) ağımtıl
I (İmişli) qorxaq. – Yap ağöddəg uşağmış sə:n oğlun II (Beyləqan) arıq, cansız, zəif
(Göyçay) bax ağökbə
(Kürdəmir) qorxaq. – O qədər ağökbədi ki, hər şeydən qorxur
(Kürdəmir) bax ağöddəg I. – Bı qız yaman ağötdəgdi
(Qazax) bax ağırrıx I
(Qazax) bax ağırıxçı
(Salyan) hədiyyə, sovqat. – Nənəm ağrışağın vırdı qoltuğuna, getdi qızı öyünə
(Əli Bayramlı) bax ağız 1
(Salyan) saman yığmaq üçün alət
(Bolnisi) sarımsaqlı qatıqla ərinmiş yağın qarışığından ibarət yemək
(Qazax, Şəmkir) bax ağsoğalağı. – Konluma yaman ağsoğlax tüşüf (Şəmkir)
(Lənkəran) kiçik çay balığı adı. – Dünən çaydan ağsol tutdım
(Qazax, Şəmkir) bax ağsoğalağı
(Quba) dodaqların qıraqlarına çıxan yara
(Ağcabədi) üzüm növü adı. – Yayın orta:yı (orta ayı) ağşeşə əmələ:lir
(Qazax) qoyun. – O vaxt əysini ağtühlünün yağına, keçinin yağına salıf yandırerdılar, işıx olordu
(Naxçıvan) bax ağırrıx 1, 2-ci məna. – Bö:un ağuruğumuz getdi Ayıdərəsi yaylağına
(Lənkəran) ağımtıl. – Xoşuma gəlmir, ağuz parçadu
(Qubadlı) həddən artıq yetişmiş (meyvə) ◊ Ağuz olmax – yetişmək, yetişib ötmək. – Bizim bağda meyvələr lap ağuz olub
(Salyan, Şamaxı) qorxaq. – Qəfər ağürəg adamdu (Salyan)
(Gədəbəy) ehtiyat. – İşi ağvatnan tutor bizim arvat
(Quba) qoca (adam). – Ağyal lap əfəlləşib
(Ucar) ağzınadək, ağızbaağız. – İsdəkani ağzaboğaz suynan doldurdum
(Kürdəmir) bax ağzaboğaz
I (Kürdəmir, Qazax) pəyə. – Qışda malı ağzıbirə salerıx (Qazax); – Quzıları ağzıbirə sal (Kürdəmir) II (Salyan) həbsxana
(Gədəbəy) məc. sirr saxlaya bilməyən. – Adamsıη, adam oğulsuη, ağzıgöhçəy adama söz demə hər adamıη yanında
(Göyçay) rəngi başqa, dodağı isə ağ olan (at)
(Borçalı, Tovuz) bax ağzıvay. – Ağzımvay adam bekara danışar; – Ağzımvayın biridi, onnan karvan vuran olmaz (Tovuz)
(Qazax) sir saxlamayan. – Mikeyil ağzısuyuğun biridi
(Borçalı) aciz, əfəl. – Vəli Əli oğlu elə ağzıvay adamdı ki, gediv özünə bir iş tapammer
(Çənbərək) sirr saxlamayan. – Ağzıyalağ adama sir aşmağ olumu?
(Cəbrayıl) sözünün təsiri olmayan, sözü ötməyən, hörmətsiz. – Birqədirimiz elə ağzıyavandı ki, heç kəs sözünə baxmır
(Zərdab) körpə quzuları saxlamaq üçün qazılmış yer. – Əmrah, quzuları ağzıyuxarıya qoydunmu?
(Quba) sözükeçən, hörmətli. – U çux ağzihavali adama uxşiyadu
(Meğri) qətrə, ən kiçik damla. – Şişex’ paçaxlıyannan əmceyinnən ah da çıxmır
(Bakı) yanmaq. – Ay səni görüm aharranasan!
(Zəngilan) minnət. – Sənin ahmırı: heç kim götüməz
(Şəmkir) dağların döşü. – Kaηlının göycə axar-baxarı çox gözəl yaylaxdı
(Gəncə) mənzərəli. – Üştəpə çox axar-baxarrı yerdi
I (Meğri) itiləmək. – Səlman axarradığı dəx’rə-baltanı kim axarrıyerdi? II (Meğri) yaş ağacı qurutmaq üçün kökün yanından qabığını hərləmə kəsmək
(Gəncə) bir şeyi axar suda yudurtmaq. – Əti bir də çaya göndərif axarratdım
(Ordubad) bulaq. – Bizdə bulağa axbur deyəllər