(Salyan) bəhanə. – Sö:ləsən, mı:da eliyəcəm, o:n lap afadağasın kəsəcəm, görüm nə diyəcəg
(Salyan) sanki, elə bil. – Afamaşır, it uşağı yiyir
(Qax) yüngül, zəif. – Hoların qəpi yanılsın, uşax hora gedən qunnan <günnən> afanağ olup
I (Şəki) qutab. – Alagöz ma: afar qonaxlığı verəsidi, vermir; – Qız afar bişirmişdi, doyunca yimişəm II (Qazax) qüvvə, güc
I (Şəki) dəcəl, nadinc; diribaş. – Mə:m oğlum çox afatdı; – Afatın biridi, Mamay Mə:mmət, yaxşı tani:rəm II (Qazax) tufan, çovğun Afatı alınmax (Çənb
(Bakı) dolanacaq. – Afərdigərim pis döyür
(Şuşa) nahaq. – Affayı yerə ağzını ağrıtma
(Cəbrayıl) bax avsar. – Dəvə çəkib afsarı qırdı
I (Xaçmaz, Salyan, Şəmkir) alt tumanın və ya şalvarın ortası. – Gədənin şalvarının ağı cırılıf, mərəkədə biyavır oluf (Şəmkir) II (İmişli) var-dövlət,
(Təbriz) baba. – Mə:m ağababam hamıdan böyüx’ iydi
(Quba) böyük bacı
(Basarkeçər) böyük qardaşın arvadına müraciətlə deyilən söz. – Ağabajım öydə yoxdu, odune:dif
(İmişli) bilinməyən, hiss olunmayan. – Çovannar görürdün ki, cəmdəyin ağabilməz yerinnən kəsif götürürdülər
(Təbriz) nənə. – Mən yayda ağacanımın yanında olurdum
(Salyan) yüngülxasiyyət. – Sadığ ağacayağ adamdı
(Bakı) əlbəyaxa vuruşma
(Qubadlı) ağacın haçası arasında bitən mamır
(Təbriz) böyük qardaş. – Mə:m ağadadaşım Təbrizdə olurdi
(Bakı, Xaçmaz) üzüm növü adı. – Ağadayı çux şirin uladı (Xaçmaz)
(Zəngibasar) nənə. – Mən ağainnəmi görməmişəm
(Xanlar) gəzəyən. – Denən, ay süngüsarın oğlu, bu qoja vaxtında az ağajayax olsana
(Ağbaba) toydan bir neçə gün qabaq qız evinə aparılan yemək şeyləri (un, qoyun, meyvə və s.). – Böyün ağamət aparıllar
(Göyçay, Mingəçevir) üzüm növü adı. – Bu il ağamiri üzümü çoxdu (Göyçay)
(Zəngibasar) böyük qayın. – Ağamirzəm məni şə:rə aparmışdı
(Ağdaş, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir) yayda camışların yatdığı bulanıq, palçıqlı gölməçə
(Ordubad) nənə; atanın anası. – Atanın anasına bizlər ağanənə deyərıx
(Lənkəran) süd məhsulları. – Ağaran olmaseydi, uşağlar korruğ çəkərdi
(Qazax) təmizləmək. – Zoğalı ağartda, mürəbbə pişirəx’
I (Kürdəmir) məc. açmaq, gizli saxlanmalı bir məsələni açmaq. – Məsələni ağartma, qoy üstüörtülü qalsın II (Bakı) bir məsələni həddindən artıq şişirtm
(Çənbərək) üyütmək. – Beyjə iki dağar arpa ağartdım
(Qazax, Şəmkir) məc. irigövdəli, iriboylu, irisümüklü. – Maşallah, ağaşdı uşaxdı (Qazax); – Ağaşdı heyvan olduğuna görə elə görülür, yoxsa qoja heyvan
(Dərbənd, Xaçmaz) ağımtıl. – Zərlünü qizinü ağavuş parçadan bir künneği var, lap xuşumə gələdü (Dərbənd)
(Ağdam, Bərdə, Şuşa, Tərtər) qorxaq. – Əşi, onnan işiηiz olmasın, o, ağba- ğırın biridi, onu aparsaηız, yolda özüηüzə əngəl olar (Ağdam)
(Gəncə) dayıarvadı
(Şərur) aşpaz. – Şə:rdə yeməyi ağbaşdı bişirir
(Füzuli) ipəkqurdu xəstəliyinin adı. – İpəx’qurdu toflanıf şişir, belinnən ağ irin olur, süt kimi tökülür, buna ağbuğuş de:lir
(Qazax) qabığı soyulmuş quru ağac. – Meşədən xeyli ağbuynuz gətirdim
(Gədəbəy) yabanı bitki adı. – Uşax ge:f düz bir şələ ağcabaş yığıf dünənnəri; Ninə:cə’x’siη, buğartana yığıf o ağcabaşdarı?
(Xanlar, Oğuz) meşə ağacı adı. – Ağcağan ağacınnan haravanın bə:zi yerrəri düzəlir
(Xanlar) ağcaqayın. – Ağcağaş da deyrəx’, ağcaqayın da deyrəx’
(Salyan) üzüm növü adı. – Ağcaqızın giləsi çox iri olur
(Göyçay) quş adı
(Göyçay) tezyetişən üzüm
I (Qubadlı) soyuqdəymə ◊ Ağcavaz olmax (Cəbrayıl) – soyuqlamaq. – Şaxda:n altda ağcavaz oldux II (Şəki) ağtəhər
(Qazax) solğun, rəngi qaçmış. – Telli uşaxlıxdan elə ağcavaza şeydi
(Basarkeçər) bax ağcavaz II. – Ağcəvəzə olan mal qalır saralır
(Qazax) dərman bitkisi adı
(Mingəçevir) quş adı
(Daşkəsən) b ax ağcavaz I ◊ Ağçavəzə olmax – soyuqlamaq. – İnəy ağçavəzə olanda çulitirənnən ağzına atanda sağaley
(Salyan) xəmir mayası